De gedichten. Deel 3

[p. 351]

Veldzang, terbruilofte van den heere Justus van Maurik, en jongkvrouwe Francina Teyler.

ô Duinval beekjes, klaare stroomen,
Van ons gezegend Kenn'merland,
Gy moet dees dag ter Bruiloft komen,
Aan Aemstels groenen waterkant,
Daar zult gy de eedle klanken hooren
Van zyne schoone Zanggodin.
Die Bosch en Velden kon bekooren,
Door Hemeltaal, vol geest en zin.
Moet ik, geringe Knaap aan 't Spaaren,
Die wildzang zing by 't wollig Vee,
Myn stem met die der Goden paaren:
Neemt, Nimfen, dan dit Veldliet meê.

[p. 352]

 

Bedek Latonaas Zoon

 

Uw gouden zonnetroon

 

Met kraakende Laurieren;

 

Wil by de Landkapel

 

Met heilig snaarenspel

 

Den grooten Bruiloftsdag van uwen Justus vieren:

 

 

 

Die in de Roomsche taal

 

De liefde menigmaal

 

Ter eere had gezongen;

 

En nu de schoone Bruid

 

Verliefd in de armen sluit,

 

Daar 't puik van Aemstels Jeugd vergeefsch nâ heeft gedongen.

 

 

 

De Reijen gaan ten dans.

 

Bestraal met uwen glans,

 

ô Liefde, de Echtelingen!

 

Ei daal van lieverlee,

 

En breng de deugden meê,

 

Die in het zalig veld uw reine koets omringen.

 

 

 

Uw hemelsch geitje zal

 

In dit gezegend dal

 

Door vette beemden graazen;

 

En om den volle disch,

 

Daar alle blydschap is

 

Terwyl gy 't Paar omhelst, op bruilofts bloemen aazen.

[p. 353]

 

Koom Leeuwendaalder Jeugd,

 

Neem deel in deeze vreugd,

 

En breng in vollen zegen

 

De vreugd aan 's Bruigoms disch,

 

Die ryp geworden is

 

Op 't land dat langen tyd heeft overstroomd gelegen.

 

 

 

Heeft zyn milddaadigheid

 

Haar wieken uitgebreid?

 

Heeft zy, vol mededoogen,

 

U en uw Vee gevoed

 

Met zulk een teêr gemoed?

 

En perste haare deugd de traanen uit uwe oogen?

 

 

 

Zing, zing den Hemel lof;

 

Nu vind gy ryke stof,

 

Wyl 't puik der Herdersknaapen

 

Ontfangt tot zynen loon,

 

Een Herderin, zoo schoon,

 

Gelyk een Aartsgodes, van top tot teen volschapen.

 

 

 

ô Bruidegom, wat vreugd

 

Geniet gy in uw Jeugd,

 

Door uwe ziel te strengelen

 

Aan 't zieltje dat U mint,

 

En 't hart met kusjes bind!

 

Dus maaken Liefde en Deugd, op aard, van menschen Engelen.

[p. 354]

 

Verzegel uw verbond

 

Aldus met hart en mond;

 

Dan zullen Bosch en Beeken,

 

En 't deugdenryk Geslacht,

 

Dat vruchten uit U wacht,

 

Van deezen blyden dag veel blyde jaaren spreeken.

Vereend te Amsterdam den 15 In Oogstmaand 1741.