De gedichten. Deel 3
(1751)–Pieter Langendijk–
Auteursrechtvrij
[pagina 127]
| |
Op de versameling der gedichten van den geleerden Petrus Scriverius.Ziet Nederlands Parnas het Hollands maatgedicht
Van zyn Scriverius, dien letterheld, in 't licht?
Zyn nu de Paerlen lang verstrooijd op alle wegen,
Naauwkeurig opgezocht, en aan één snoer geregen?
Dat dan de Zangheldin zich eeuwig daar mê çier,
Die haaren Dichter heeft bezield met Hemels vier.
Ga naar voetnoot(*) Driedubbelde Minerf, die uw geleerden Schryver
Hebt in uw' schoot gequeekt, gy zyt verplicht den yver
Der kunstverzamelaars van deeze Poezy
Te roemen! en die eer te geeven aan het Y,
| |
[pagina 128]
| |
Dat daar uw Fenixgeest, op 't nieuw uit de asch herbooren,
Klapwiekende in de lucht, zyn maatgezang laat hooren.
Roem dan meteen de pen die, schoon van styl en taal,
Den levensloop beschreef van uwen Martiaal;
Alleen geen Martiaal: maar doorgeleerden Schryver,
Die 't dierbaar Vaderland verplicht heeft aan zyn yver;
Die in de aloude spraak, op menig edel blad,
Den rykdom heeft getoond van zynen letterschat,
En 't ryk en scherp vernuft de waereld heeft doen kennen,
Door zyn verklaaringen der Grieksche en Roomsche pennen;
Die Hollands Oudheid heeft gedolven uit het graf,
De Fabelen ontdekt, en weder 't leven gaf
Aan de eedle waarheid, die in 's lands Historieboeken,
Voor zynen tyd, nog ver in 't duister was te zoeken.
O Wakkre letterheld, die by 't gesternte leeft!
ô Fenixgeeft! die op sneeuwitte vleuglen zweeft!
Uw pen in Nectar doopt, of op het Hemelteken
De Lier, uw ving'ren roert, van heilig vier ontsteken,
Gy strekt een helder licht voor myne Zangheldin!
Nooit treedt zy zonder u den krommen doolhof in
Der oudheid, als 't haar lust de staats en krygsbedryven
Van Hollands graaven, en den adeldom te schryven;
Nog suft zy menigmaal als ze u, haar Noordstér, mist,
En in een duistere eeuw na Staatsgeheimen vist.
ô Hoofdorakel! baak van myne Jaargedichten,
Ik zal u in myn hart een gloeritempel stichten;
Want dat betaamt my, als uw Stad- en Naamgenoot:
Gy hebt uw Vaeders roem door uwe pen vergroot;
| |
[pagina 129]
| |
Gy hebt in 't letterperk voor Kosters eer gevochten,
Hem eenen Lauwerkrans om 't gryze hoofd gevlochten,
En zonneklaar getoond, dat de eedle Drukkery
Door hem gevonden, en het eerst geoefend zy.
ô Hoogverheven geest, bemind van Letterhelden!
Wie kan uw roem, wie uw verdiensten beter melden,
Dan zy die nevens u in top van eere staan?
Men spreek de Groot aan 't hoofd der lettergrooten aan,
Voorwaar hy zal uw lof doen aan den Hemel ryzen.
De baatzucht, of de nyd, mag t' onrecht u verwyzen,
Om 't vaers by 't beeldtenis van Hogerbeets gesteld,
Als 't dierbaar Vaderland door Kerkwist en geweld
Vanéén gescheurd, geen woord dorst voor de vryheid spreeken;
Toen is uw eedle trouw en moedig hart gebleken.
Gy zaagt de onnozelheid van Hollands vadren aan!
Gy zaagt de helden in den bangen kerker gaan,
En dorst op ban en boet nochtans hunn' deugden pryzen,
Of met de lekkerny van uwe lett'ren spyzen.
Uw geest sluipt door uw list in 't Loevesteinsche slot,
En troost den grooten Huig in zyn rampzalig lot,
Den Delfschen Fenix die de Haviksklaauw ontvlogen,
Vol spyts wierd nagegluurd van vierentwintig oogen.
ô Haerlem! voedster van dien grooten letterheld,
Indien gy op uw Markt het beeld van Koster stelt,
Laat dan Scriverius hem met zyn lauwren kroonen:
Zo toont g'uw dankbaarheid aan uw twee grootste zoonen.
|
|