De gedichten. Deel 3

[p. 75]

Op John Miltons Paradys Verlooren, in Nederduitsche Rymvaerzen nagevolgd door L. Paludanus.

Verdient de Grieksche Fenixvêer
Den Lauwerlof van alle tongen,
Haar blinden Dichter toegezongen.
Of reist de glorie van Homeer
Zo hoog, dat zeven Grieksche steden,
Om de eer van zyn geboorte streden;
Dewyl hy door zyn maatgedicht
Haar oude helden zette in 't licht.

[p. 76]

 

En heeft die vindingryke geest

 

Zyn hoogverhevene gezangen

 

Den Fabelmantel omgehangen,

 

Waar uit de Griek orakels leest?

 

Ja, hy verdient die lauwer kroonen;

 

Dewyl hy zyne heldentoonen.

 

Verzierd heeft uit de duistre stof

 

Van Priams ongelukkig hof.

 

 

 

Men vraag dit ook aan Albion:

 

Waar vondt uw Blinde zyn gedichten?

 

Die voor Homerus geest niet zwichten?

 

Een drop uit 's hemels dichtkunstbron

 

Groeijt aan, en vloeijt tot duizend beeken.

 

Laat Addison het vonnis spreeken,

 

Die Katoos wysheid heeft doorgrond,

 

En 't schoonste Britsche treurspél vondt;

 

 

 

Hy, zag in onnavolgbaar dicht,

 

Den Geest des blinden Miltons dringen,

 

Tot in de hoogste hemelkringen,

 

Door duisterheid en schemerlicht;

 

Hy zag hem daalen na beneden,

 

Daar Lucifer legt afgestreden,

 

In de afgrondskolken van de Hel,

 

Door 's hemels Veldheer Michaël;

[p. 77]

 

Hy hoort den zang in 't Paradys,

 

Van Godt gesticht, om hier beneden

 

Den eersten Mensch uit klei te kneden,

 

En zynen naam alleen ten pryz'

 

Te leeven, met zyn üitverkooren,

 

Ten hulpe uit zyne rib gebooren,

 

Terwyl de zaalige Eng'lewach

 

Hem gade slaat by daag en nacht.

 

 

 

Hy ziet den val der morgenster,

 

En hoort hoe Cherubyne tongen

 

Held Michaëls triumflied zongen,

 

Terwyl wanschapen' Lucifer

 

Nog eens een hemelstorm wil wagen;

 

Maar, machtloos door zyn nederlagen,

 

Met zyn vervloekte listigheid

 

Den Mensch in Edens Hof verleid.

 

 

 

Hy laat Homeer zyn lauwerkroon

 

Voor Grieksche fabeldichten draagen:

 

Maar Milton kan hem meer behaagen

 

Door zynen goddelyken toon;

 

Die kan door hart en zinnen dringen,

 

Om naar een Sterrekroon te dingen,

 

Door Vaerzen van de hoogste stof.

 

Den Held des Hemelryks ten lof.

[p. 78]

 

Wy laaten Neêrlands Helikon

 

Het oordeel deezer heldenzangen,

 

Te recht verheugd dat wy ontfangen

 

Dat hoofdgedicht van Albion,

 

In rymelooze maat beschreven,

 

Met eenen styl zo hoog verheven,

 

Dat hy het pit der zaaken raakt,

 

't Welk de edelste vernuften smaakt.

 

 

 

Het Hollands oor aan 't rym gewoon,

 

Zal Paludaan voor zyne klanken

 

En heerlyk maatgezang bedanken;

 

Dewyl hy Miltons hoogen toon

 

Uit Heer Van Zantens Dicht kon treffen.

 

De Zangberg zal zyn naam verheffen,

 

Terwyl hy werdt bestraald met glans

 

Uit Miltons schoone Sterre-krans.