De gedichten. Deel 1
(na 1760)–Pieter Langendijk–
Auteursrechtvrij
[pagina 393]
| |
Uitlegging van de tytelprent, voor de Dichtlievende lente van den heere Everhard Kraeyvanger, Rechtsgeleerden.Dees wakk're Jongeling verbeeldt het Lentsaizoen,
Verçierd met Sterren, en den Ram zyn hemelteken;
Hy strooijt het frisch gebloemt, uit de edele festoen
Der Dichtkonst, die hy streelt, in zuiv're liefde ontsteken.
Zy, als een jonge maagd, in 't hagelwit gewaad,
Schynt hem, als van ter zyde, aanminnig toe te lonken;
Dit zegt: hoe 's Dichters geest van weetlust zwanger gaat,
Terwyl haar held're lier zyn yver doet ontvonken,
In zyne Lentejeugd. Men ziet haar wederglans
In 't water schynen, om de afbeeldsels te beduiden.
Kupido, die zyn toorts ontstak aan 's hemels trans,
Ontsteekt 'er Hymens meê, verçierd met palm en kruiden;
Dit toont ons hoe de liefde, uit hemeldeugd geteeld,
Op aarde door de min twee harten doet veréénen,
Gelyk de konst in liefde en huw'lykszangen queelt.
Het pronkgraf dat men ziet, gebouwd van marmersteenen,
Pronkt tot gedachtenis vanGa naar voetnoot* Wishart, wiens vernuft
Hem heeft vermaard gemaakt door alle waereldhoeken;
Die voor geen werkstuk in de wiskonst heeft gesuft,
| |
[pagina 394]
| |
EnGa naar voetnoot* Zeelings meester was, met and're letterkloeken;
Waarom zyn pronknaald wordt van Sphinxen onderschraagd.
't Wiskonstig werktuig, en 's mans borstbeeld, zyn çieraaden
Der naald. Het verd're graf't geen 't beeld van Atrops draagt,
Omheind, als 't eerste, met de lykçipressebladen,
Verbeeldt al de and're, die des dichters geest beschreijt.
Men ziet Apol van ver door eene wolk omringen,
Terwyl hy van Admeet en zyne knaapen scheidt.
Hy schenkt zyn herdersfluit d'Arkader veldelingen,
Die zy met ned'righeid ontvangen uit zyn hand.
Wat verder doen zich op Apolloos Tempelkooren.
Men danst rondom zyn beeld, en laat aan allen kant
Het blyde Iö Pean met schelle toonen hooren.
Door 't slaan van Pegazus vloeijt water uit den steen,
Zo vloeijt uit 's Dichters pen een beek van Hippokreen.
|