|
| |
| |
| |
Op den darden druk der Bybelsche Gezangen,
gerymd door Mr. Laurens Bake, Heere van Wulverhorst.
Wat dichtgeest zweeft Godts engelen op zy?
En aast gelyk een nyv're honigby,
Op mannadauw, de zoetste lekkerny,
't Is Bake, die op zyne schoone wys,
De schoonste stof, de taal van 't Paradys,
Met konst berymt, en uitbreidt, Godt ten pryz',
Wat treurt zyn ziel, als Jeremias klaagt,
Hoe Judas zaad uit Salems hof verjaagd,
De ketens van 't hoogmoedig Babel draagt,
Hoe bidt hy met den ziender Habakuk,
Dat Israël verlost van 't slaafsche juk,
Den heiland eens bedanke voor 't geluk
| |
| |
Hoe weidt die geest in Moizes heilig dicht!
Of Mirjams lied, van 's Hoogstens glans verlicht,
Daar Farao verdrinkt voor hun gezicht,
Hy gaat ten Reije op Deboraas çimbaal,
En vat den toon der Cherubinnetaal:
Daar 't Heidendom verstuift voor Isrêls staal,
Hoe smelt zyn hart in rouw, op Davids klagt!
Daar Sauël en drie zoonen, omgebracht,
Verwonnen van het Filistyns geslacht,
Hoe treurt hy om den held, zyn boezemvrind,
Zyn Jonathan, wiens min hem sterker bindt
Dan vrouwemin, hoe zeer zy hem verwint,
Hoe streeft zyn geest, op Salomons gebed,
Naar 's hemels troon, met diamant bezet,
Daar de engelen, sneeuwwit en onbesmet,
Met welke een' kracht klinkt zyne zuiv're lier,
Als Judith juicht! hoe zy den Assyrier
Zyn eigen zwaerd klonk door den nek, die fier
Hy pryst den heer met Jonas zyn profeet,
Dien 't scheepsvolk in de onstuime golven smeet;
Die in den visch drie dagen boeten deedt
| |
| |
Hoe vliegt zyn geest naast 's hemels Cherubyn
In d'oven, daar drie Jongelingen zyn,
Die in de vlam, bevryd van alle pyn,
Hy stipt zyn pen in 's hemels zuiv're bron,
Op 't heilig spoor van koning Salomon,
En gaat ten reij' naar 't heilig Libanon,
Daar kust de bruid met ongeveinsde min
Den bruidegom, en hy zyn koningin.
ô Heilig lied! wie vat uw kracht en zin
Hoe heerlyk weidt zyn geest in Profeçy!
Hy zingt den val der aardsche heerschappy
Van Juda, en zyn bitt're slaaverny;
Hy ziet van ver den Heiland in 't gemoet,
Die Israël ontheff' van tégenspoed,
Dewyl de Slang vertrapt is met den voet,
Koomt, Dichters, volgt der Serafinnen stem,
Den eigen klank van 't nieuw Jerusalem,
Tot lof, en eer, en heerlykheid van HEM,
Vervolgt dees stof, met zulk een' schoonen zwier,
Als Baak, verlicht van 's hemels zonnevier;
Zo hangt hier naa in eeuwigheid uw lier
|
|
Auteursrechtvrij