De gedichten. Deel 1

[p. 319]

Ter bruilofte van den heere Jacob de Bruin, en jongkvrouwe Johanna van Neerkassel.

Iö triumf! triumf! roept Cithereaas zoon,

Ik heb 't manhaftig hart des hopmans overwonnen;
Het smelt in 't minnevuur der schoone tweelingzonnen,

Een vuur dat al wat leeft doet bukken voor myn troon.

Gy spiegelt, heer de Bruin, u in het lieflyk schoon,

Het maagderoozenrood met blanke melk, geronnen
Tot leevend elpenbeen, dat geen Pigmalionnen,

Noch Fidiassen zou verrukken: maar de Goôn.

Ik hoofdgeweldiger, geef u deez' maagd gevangen,
Neerkassel uwe bruid, uw lief, uw zielsverlangen,

Geteeld uit heldenbloed, vermaard van ree tot ree:

ô Lief veréénigd Paar, door myne magt gekluisterd,
De hemel zegent u; als u Jupyn beluistert,

En 't klappend kusje hoort, kust hy zyn Danaë.