De gedichten. Deel 1

[p. 308]

Reinheldin,
Veldzang. Ter bruilofte van den heere Jacob Schyn, en jongkvrouwe Geertruida Heromans.

Lomm'rig boschje, dal vol bloemen,

Zoet en zalig huuw'lykswoud,

Help my Reinharts liefde roemen,

Daar hem Reinheldin beschouwt

Met haar' minnewekkende oogen,
En die herder opgetogen,
Dankt het opperste vermogen,

Nu hy met zyn schoone trouwt.

Reinhart zal in weelige elzen,

Nu zyn gulde tyd genaakt,

Reinheldin met vreugd omhelzen,

Daar zy vol van weêrmin blaakt.

[p. 309]

 

ô Hoe heuch'lyk is het minnen,

 

Daar de zielen, harten, zinnen

 

t' Zaamen smelten, en verwinnen

 

Alles wat naar tweespalt smaakt.

 

 

 

Herderinnen, spreijt de wegen

 

Met den frisschen maagdepalm.

 

De echo antwoorde op den zegen,

 

En 't geluid der herders halm,

 

Nu gebergte, bosch en weiden

 

Hunne deugd alom verspreiden,

 

En des hemels lof verbreiden,

 

Met een zegenenden psalm.

 

 

 

Zingt het lied in Hermons velden

 

Van den vroomsten herders zoon,

 

Om des hemels gunst te melden

 

Op een Goddelyken toon:

 

Dan verand'ren Aemstels streeken

 

In Judéaas honigbeeken,

 

Die de schoonste deugden queeken,

 

Bloemen in de bruiloftskroon.

 

 

 

Maar wie zou dat beter zingen

 

Dan de vroome Zegenmond?

 

Vader van deeze echtelingen,

 

Die het heilige verbond,

 

Die de Godgewyde blaâren

 

Kan tot heil der ziel verklaaren,

 

En ten nut der Aemstelaaren

 

't Pit der hemelspreuken vond.

[p. 310]

 

Lang moet hy ten nut verstrekken

 

Van onze Aemstels vreedekerk,

 

Om de deugden op te wekken,

 

Daar de Godtheid steets in werk'.

 

Lang moet hy ten nutte weezen,

 

En de kracht der kruiden leezen,

 

Om de kranken te geneezen,

 

Daar de hemel hem in sterk'.

 

 

 

Leeft gezegend met elkander:

 

Reinhart kus uw Reinheldin:

 

Dat uw liefde nooit verander:

 

Haalt den waaren wellust in;

 

Bergen, bosschen, beek en weiden,

 

Zullen dan uw roem verbreiden,

 

En de deugd u naamaals leiden

 

Daar geen einde is of begin.