|
| |
| |
| |
Veldzang.
Ter bruilofte van monsieur Jacob Schellinger, en jongkvrouwe Debora de Haas.
‘In Aemstels klaverryke streek,
By 't ruischen van een klaaren beek,
In schaduw van de boomen,
Verhaalde Veldman korts ons de uitkomst van zyn'droomen.
Hem dacht dat hy een Haasje zag,
't Geen in het kruid gedoken lag,
Hyloerde, en kroop door 't gras, vol hoops, en vol verlangen.
Hy naderde; maar wat verdriet!
Hy stuitte voor een' zilv'ren vliet
Die 't land rondom besproeide;
Zo dat hy hoopeloos zich zelf vergeefs vermoeide.
| |
| |
Ach! dagt hy, zo 'k myn haazewind,
Melamp, dat trouwe beest ontbind',
Hy mogt het Haasje schenden,
Het welk ik koest'ren wil, en hoeden voor elenden;
Ook zal het vluchten voor 't geraas,
Indien ik op myn hooren blaas,
Veel min kan ik met netten,
Deez' grooten waterkant rondom en dicht bezetten;
Wel aan, ik zal door zoet geluid,
Het Haasje lokken met myn fluit,
Wie weet, of door myn' zangen,
Dit overschoone dier zich niet zal laaten vangen.
Hy zong een zielbetov'rend lied,
Dat vong terstond het piepend riet,
En 't aangenaam geschater
Van duizend vogeltjes, bragt de echo over 't water.
Het Haasje springt voort uit het gras,
En zwemt fluks door den zil 'ren plas,
Betoverd door zyn queelen,
Hy vat het vrolyk op, en 't diertje laat zich streelen.
My dunkt dees droom van Veldman slaat,
ô Jacob, op uw' Echtenstaat;
Gy hebt deez' Haas gevangen,
De zoete Debora, uw bruid, uw zielsverlangen.
De zang, die u verwinnaar maakt,
Waarom haar hart in weèrmin blaakt,
Is de ongeveinsde liefde,
Gebouwd op zuiv're deugd die 't maagdehart doorgriefde.
| |
| |
De deugd is 't steunsel van de trouw,
Het pronkçieraad van man en vrouw,
Een boom, die steets blyft bloeijen,
Gelyk de olyven, die aan Godts Jordaanstroom groeijen.
De hemel zegent zulk een' Echt,
Door zuiv're deugden opgerecht;
Staat vaster voor 't geweld van 't ongestuimig weder.
Op deezen voet, ô Debora!
Bloeije uwe trouw, door Godts genâ,
Tot vreugde van uw maagen,
En nut van hem, dien gy uw hart hebt opgedraagen.
Door Debora wierd Jacobs huis,
Ontslaagen van zyn ramp en kruis,
Wanneer door haar gebeden,
Godts vyand wierd verjaagd, en Is'rel leefde in vreeden.
Verban den twist, bloeij steets in vreê,
Gezegend, zo als 't Godt door zyn genâ wil voegen.
|
|
Auteursrechtvrij