De gedichten. Deel 1

[p. 212]

Veldzang.
Ter bruilofte van monsieur Abraham Groenewoud, en jufvrouwe Hendrina van Abkou.

Myn blyde Zangster vlecht een groene bruiloftskroon,
En zingt een liefdetoon,
Die door de Purmer klinke, en vette Beemsterweijen;
Zo paart zy haare vreugd met die der Aemstelreijen,
Op 't feest van Groenewoud,
Met zyn beminde Abkou in 's Hemels naam getrouwd.
Zy zegent, bruidegom, uwe ongeveinsde minne,
Benevens uwe bruid, uw waarde zielsvrindinne,
Gelyk haar teder kroost, dat gy op 't pad der deugd
Zult leiden, met uw lief, elks braaf geslacht ten vreugd.
De min heeft u vergund de traanen af te droogen
Van uw' Hendrinaas vrind'lyke oogen,
Die als een tortelduif, in droevige eenzaamheid,
Haar Gade heeft beschreijd.
Nu zal zy aan uw' zyde in 't klaverland gezeten,
Door uwe oprechte min, haar bitt'ren rouw vergeeten.

[p. 213]

 

De liefde is als een vuur,

 

Door de edele natuur

 

Aan 's hemels toorts ontstoken;

 

't Geen in een zuiv'ren echt nooit voedsel heeft ontbroken,

 

Als twee gelieven eens van zin,

 

Die vlamme koesteren door min en wedermin,

 

Daar wederzydsche lonken

 

Hunn' harten eensgezind doen smelten in die vonken;

 

Dan is de liefde honigzoet;

 

Een paradysvrucht tot verquikkking van 't gemoed;

 

Een hemels Ambrozyn, vol geurs en zoetigheden,

 

Een voorsmaak van de vreugd in 't eeuwig zalig Eden.

 

Die liefde, ô Abraham,

 

Verçiert uw braaven stam;

 

Die bloeijde lang in d' echt van vader en van moeder,

 

Gezegend hier op aard door Godt, hun heil en hoeder.

 

Deez' volgt gy naâ in deugd, oprechtigheid en trouw,

 

Gelyk uw wederhelft, uw lieve bruid, Abkou,

 

In onbesproken' deugd en aangenaame zeden,

 

Van haaren vader en het maagschap voorgetreeden:

 

Haar braaven Vader, die aan deezen bruiloftsdisch

 

Vol blydschap om den echt der twee gelieven is.

 

Hoe wil de Beemsterjeugd, met reijen en gezangen,

 

Op 't landhuis van de bruid, het lieve paar ontfangen!

 

En heeten 't vrolyk wellekoom,

 

Op overvloed van melk en room,

 

Terwyl het dertel vee van vreugde schynt te springen,

 

Om 't heil der Echtelingen.

 

De blyde Bylemer neemt deel in deeze vreugd.

 

De boeremeisjes en haar vryers zyn verheugd.

 

Men çiert de wooning op van Groenewoud met kranssen,

 

Terwyl ze, naar 's lands wyz', het paar ter eere danssen.

 

Ook wenkt het vruchtbaar Purmermeer

[p. 214]

 

Den wakk'ren bruidegom en zoete bruid van veer,

 

En roept: Ei koomt u hier vermaaken,

 

Daar 't welig pluimgedierte en 't vee in liefde blaaken!

 

Hier woont de zuiv're min.

 

Deez' plaats heeft niet dan vreugd en allen wellust in.

 

Koomt hier uw zorg verpoozen.

 

Hier rust de liefde op roozen.

 

Geniet hier met malkaâr het grootste zielsgenucht.

 

Hier groeijt op^* Kromhout de eêlste vrucht:

 

Een vrucht op vaders grond u vrolyk aangeboden,

 

Daar Hollands melkmaagd zelfs Monarchen op durftnooden.

 

Men zwyg van 't gulden ooft in koning Atlas hof,

 

Hier schiet Hesperiën te kort in zynen lof.

 

Ziet Spanje tweemaal 's jaars de Oranjeboomen bloeijen,

 

Men ziet hier tweemaal daags nog schooner vruchten groeijen;

 

Die Hollands Amalthé in haaren hooren gaart,

 

En uitstort, op wat kust haar ryke koopvloot vaart.

 

Ik nood u op deez' vruchten,

 

En duizenden genuchten.

 

Koomt hier ô deugdryk paar!

 

Omhelst met vreugde elkaâr,

 

In lommerryke dreeven,

 

Daar de Echo antwoord zal op 't klappend kusje geeven.

 

Herhaalt hier 't zoet gevry,

 

En keuzelt in het groen van uwe minnery

 

Verklaar hier, zoete bruid, uw innige gepeinzen,

 

(De liefde kan niet veinzen)

 

Hoe Abrams wakk're geest uw zieltje heeft bekoord,

 

En kus haar, bruidegom, van liefde, op ieder woord.

 

Erinner hier malkaâr, hoe gy met zuiv're klanken

 

Den Hemelvoogd moet danken,

 

Voor zo veel zegens aan uwe ouderen verleend;

 

Hoe gy, in zynen naam met hart en ziel vereend,

* De Plaats van K Groenewoud.

[p. 215]

 

Moet om zyn zegen smeeken;

 

Opdat aan uwen echt geen voorspoed mag ontbreeken.

 

Gaat dus uw kroost in Godtsvrucht voor,

 

Gelyk ge uw oud'ren volgt op 't spoor;

 

Dan wil des hemels gunst uw vette klaverweijen

 

Met eenen schoonen dauw van zegen overspreijen;

 

Zo blyve uw vee, indien 't zyn wil is, onbesmet;

 

Zo ziet gy vruchten van uw zuiver huuwlyksbed;

 

Zo moet gy afgeleefd hier nâ de zoetheid smaaken

 

Der min, die eeuwig is, waar in Godts eng'len blaaken.