Gedichten

[p. 113]

[Ik lag weleer op 't kranken leger neêr]

Ik lag weleer op 't krankenleger neêr,
Mij was door 't staal een diepe wond geslagen
En doodlik zou die wond zijn. Immer meer
Wies ook 't gevaar en kortten mijne dagen.

Die wond genas. Ik trad in 't leven weêr,
't Likteeken slechts der wonde blijf ik dragen;
Bij zonneschijn gevoel ik leed noch zeer,
Die somtijds daar bij neevlig weder knagen.

Ik werd weleer getroffen in het hart, -
Dat was een dieper, pijneliker wond, -
En zag den dood aan 't voeteind mijner spon

De tijd trad toe en lenigde de smart.
Nu is die wond gelikt en doet geen pijn
Alt in mijn boezem lacht de zonneschijn.