Gedichten

[p. 97]

Het lied van den leeuw.

Ziet ge onzen zwarten leeuw niet rijzen,
Zoo fier op 't trotsche gouden veld.
Hij spant de forsche reuzenklauwen
Waarvan één slag den vijand velt!
Ziet hoe zijn bloedige oogen gloeien,
Beschouwt zijn maan zoo breed verward! -

Die Leeuw is onze Leeuw van Vlaanderen,
Die rustend nog de wereld tart!

[p. 98]

 

Hij sloeg zijn klauwen op het Oosten

 

En 't oosterheer vlood siddrend heen;

 

Zijn blik verdreef de halve manen

 

Van d'ongetemden Saraceen:

 

Dan toog hij weder naar het Westen

 

En schonk, hun' dapperheid ten loon,

 

Den onversaagdsten zijner zonen

 

Een konings- of een keizerskroon.

 

 

 

Hij sluimert nu. - Der Wallen koning

 

Beknel hem vrij in ijzren band;

 

Hij zende vrij zijn rooverbenden

 

Tot op der leeuwen vaderland....

 

Want als de leeuw ontwaakt, - gij rooveren

 

Wordt ge allen van zijn klauw verscheurd,

 

Dan wordt uw trotsche witte Lelie

 

Van hem met bloed en slijk besmeurd

1838.