Uit Roemer Visscher's Brabbeling. Deel 2

[p. 71]

Van den os op den esel.

aant.Elck spieghel hem selven: Wat zijnder al sotten.
Niemant heeft ghelt, en elck wilt potten.
De Pitter heeft zijn Saterdach wel ghevast,
Hy heeft het taye vel opt bed verrast,
Nu mach hy zijn eyeren gaen legghen uyt.
En Vrou mallemoyrock die is de Bruyt,
Wat salmen inde Bruyloft al vreucht bedrijven.
Help Venus welcke vier moye Wyven,
Sullen woonen daer 't Bagijnken creech een clater.
Een Visscher die hout hem altijt by 't water:
Maer wat past den Otter op zijn fuycken of netten?
De Pottaert sal al de aenslaghen beletten,
Wie heeft dat costelijcke stal ghehuert?
Het beste Heynst; noch comt daer inde buert.
Sijt gheduerich in Liefden, vierich mijn Lief bemint.
Wel wat? Hoe dus grof? De Dochter met kint?
Giet op de vis, de ketel is gheschuymt.
Hy sal trouwen twee vrouwen, wat gater voor de ruymt?
Het is hem groote eer, conde hy slechts swyghen,
Hoort toch, wat tydingh isser van de vyghen?
Hier over in 't lant is alle dingh goet coop.
Verteert u ghelt, loop Coopluy loop.
Hier voormaels was u gheen wijn te dier,
Nu souden wy wel drincken hadden wy slechs bier,
En houdent met de seckte der peuselaristen:
Tot Reymkens hoortmen 't ghelt te verquisten,
Die geeft de vaen om een stoter, 't ontbyten voor drie groot,

[p. 72]

 

De kan is uyt, helaes, Aef is doot.

 

Scheyden, scheyden, dat is een bitter lot.

30

Jae als een hooft scheyt van een schavot,

 

Godt heb de Ziel, het moet zijn ghescheyden,

 

Wat gaender al Schapen onder de Bocken weyden,

 

Ende de meeste Esels die ryden op Muylen.

 

Sint Jobs Heynsten zijn meest lamme guylen.

35

Maer wie drijft de luy om de schrift uyt het lant?

 

Dat doet de Waerdin met haer bevende hant,

 

Beefde soo haer stem, sy soude wel singhen.

 

En of een Meyt haer vleysch niet mocht bedwingen,

 

Sou sy daerom terstont moeten wesen een Hoer?

40

Ocker ghy zijt mal, ghy slaept by u Moer:

 

Maer u Suster sliep liever by onse Rutgert.

 

Het gheloof is uyt, vraghet Paep Lutgert,

 

En op Pater noster wil niemant borghen.

 

Wat heeft een Man oock al te besorghen,

45

Die een huys vol kinderen heeft, en seven pleyten.

 

Noch zijnder (soo ick hoor) meer beesten dan geyten,

 

Die onder den kin draghen een grauwen baert.

 

D' onbekeerde sinte Pouwels die is vervaert,

 

Hy derf sonder knechten niet slapen inde stadt,

50

Maer wou dat hy daer vijf of ses vaendelen hadt.

 

Dan de Visch- teven roepen met veel gheschals,

 

God gheef alle dieven een bast om haer hals.

 

Hoe is de wint, is sy West ten Noorden?

 

Een gifte is beter dan duysent woorden,

55

Dat segghen dees Meysgens die trouw begeeren.

 

Alle Jaers isser een nieuwe snof van cleeren,

 

De Vryers draghen nu langhe lijven, corte broecken,

 

De Vrysters draghen meer huyfkens dan doecken,

 

Langhe lubben met nauwe cleyne kraghen.

60

Dat Meester mijn niet weet, dat sal hy wel vraghen,

 

Gheen beter dan hy, om een maeltijt te bereyen,

 

Hy laet de spijs op brenghen met vier schalmeyen,

[p. 73]

 

Daer toe isser musijck of choorsang ghesonghen:

 

Saecht ghy niet hoe die mommekens spronghen?

65

Wie viel in 't slijck? de soetste van hen allen,

 

Hy woude dat hy in 't water had ghevallen,

 

Om haer te behaghen die hem schanck de Mutse:

 

Menich soeckt een beytel, en vint een gutse.

 

Ramp heb de coppelerse die my heeft bedroghen:

70

Beter by een Ul geseten, dan by een Valck ghevlogen.

 

Maer had Jan gheen Wijf, hoe rijck was hy dan:

 

Nu heeft hy er een, nu is hy een Man,

 

Daer is hy aen ghebonden, als een hont aen een zeel.

 

Een cruysgen op de borst is een fray juweel,

75

Dan niemant begeertet in 't hert te draghen.

 

Van te veel heb ick noyt Vrouw hooren claghen,

 

Sy moghen wel meer, maer moeten dick te vreen’ zijn.

 

Dirck mach gheen Vrouwen sien, hy moet een queen’ zijn.

 

Hola, haest u, haest u, of de pot loopt over.

80

Marten wil rijck schynen, en is een arm slover,

 

Daerom bordeert hy zijn cleeren met fijn crackeel,

 

Al schijnt het voor sommighe te wesen fluweel,

 

Seecker ten is al gheen gout dat blinckt.

 

Ruyckt Musceliaet, mijn dunckt datse stinckt,

85

Of sy stincken ten minsten die daer me belaen’ zijn.

 

Ons Kosterken dat moet een vreemt haen’ zijn,

 

Die seyt dat de Vryers niet comen ter Kercken

 

Ut devocy, maer om op haer Lief te mercken,

 

Of sy mochten cryghen eenighe leus of winck,

90

Dat de deur tavont sal staen op een clinck:

 

Comt als ghy placht, ick sal u laten in.

 

Basta, hy heeft een Meysgen getrout nae zijn sin,

 

Duysent gulden te min, is eer gheseyt dan ghetelt:

 

En Douwen nam een Wijf, niet dan om haer ghelt,

95

Nemende haer beurs inde hant, seyde, wellecom Lief.

 

Meester Cagnaert wil niet waken, hy heeft een brief,

 

Al doen 't ander Meesters, verstaet ghy dat?

[p. 74]

 

Die hebben Officien te bedienen vande stadt.

 

Hy is een Advocaat van 't Hof, noyt wyser gheboren,

100

Van zijn leven heeft hy noyt Proces verloren,

 

'T een seyt hy self, 't ander het volck.

 

Soud' ick Ludewina vryen, ick behoefde wel een tolck,

 

Soo veel termen bruycktse in 't diviseren:

 

A la mode de la court, is al haar useren:

105

Sy seyt altijt van te houden de graviteyt,

 

Maer ick, niet wetende wat dat is gheseyt,

 

Seg, hout wat ghy wilt, maer ick wil t' huys.

 

De motten dat is een vuyl ghespuys,

 

Die eten mijn cleeren als ick die niet en draech.

110

Het beleefde volck comt al uyt den Haech,

 

En t' Amsterdam woonen meest plompe Boeren,

 

Behalven sommighe, die wil ick niet roeren,

 

Of sy souden mijn hooft wel kemmen met een stoel,

 

Nu adieu Maert, inde Mey ist coel.

115

Blijft ghesont’ t' alder stont’ laet de Mol delven:

 

Die hem stoort’ als hy dit hoort’ die melt hem selven.

 

 

 

Eynde van de Tepel-wercken.