Het nieuwe brand blus boek (onder ps. Hoofdbrandmeester)

[p. 18]

Het verhaal van wim ter veer

dat je zo juist hebt gelezen, is niet uit de duim gezogen. Het is wáár gebeurd, de namen zijn alleen veranderd. En we moeten er helaas aan toevoegen, dat we nog veel meer van dergelijke historische verkalen zouden kunnen vertellen, waarbij verschillende met zeer tragische afloop. Het is in het afgelopen jaar 15 keer voorgekomen, dat kinderen door onnadenkend spel met lucifers zélf de dupe werden en in de vlammen jammerlijk zijn omgekomen, terwijl dit bovendien aan 5 grote mensen het leven heeft gekost.

Weet je wel, dat in 1947 door kinderen 599 keer brand is gesticht met ernstige gevolgen?!

Ik zal je vertellen, wat in het plaatsje O. is gebeurd. Een jongen van 13 jaar (die beter moest weten) zette een tweetal broertjes van 8 en 6 jaar aan tot het stoken van een vuurtje bij een stro-mijt. 't Gevoig is geweest, dat óók een schuur in vlammen opging, waarbij de beide broertjes zijn omgekomen.

De ‘dappere’ 13 jarige hoofd dader zei naderhand onder tranen, dat hij ‘er erg veel spijt van had.’

Maar stel je het grote verdriet van de ouders voor, die op deze wijze hun beide jongens moesten verliezen, behalve dan nog de grote schade, die ze door deze brand hadden. Toch was deze 13-jarige jongen overigens geen abnormaal kind. Je hebt ze waarschijnlijk onder je eigen vriendjes ook wel: altijd een grote mond en ogenschijnlijk durven ze alles te ondernemen. Maar als het er op aan komt laten ze andere kinderen voor de gevolgen staan.

Ik denk heus niet, dat jij zo'n brave broeder bent (of brave zuster, want meisjes doen ook wel eens mee): ik was dat zélf ook niet en, eerlijk gezegd, heb ik op jouw leeftijd ook wel vuurtjes gestookt.

We speelden vroeger aan de rand van de stad en bij voorkeur bij een brede gracht en hadden in 't riet een oud vat

[p. 19]

verstopt, waar we vaak mee gingen ‘varen’. Je werd dan steeds brutaler (je kent dat wel). totdat er eens eentje koppie-onder ging. En dan werd in 't aangrenzende weiland een vuurtje gemaakt om de kleren te drogen. Je stonk later een uur in de wind, maar ‘dat mocht 'em niet hinderen.’ Dat vuurtje stoken was natuurlijk verboden, maar we konden overigens in 't weiland weinig kwaad stichten.

Maar wat zijn de gevolgen als je met vuur knoeit (want ‘spelen’ is dat niet) in bos en heide en, nóg erger, bij boerderijen, schuren en hool-schelven?

Wees eerlijk. Heb je zelf bij gevaarlijke spelletjes niet altijd de gedachte: tjonge, tjonge, als dat maar goed afloopt?

Kijk, dat vind ik nou laffe spelletjes, want je weet drommels goed, dat je andere mensen schade kunt berokkenen of zelfs in levensgevaar kunt brengen.

Bovendien moet je aan het volgende een denken.

Vóór de 10de Mei 1940 waren we welvarend. Ik bedoel niet, dat we toen allemaal ‘rijk’ waren, maar welvarend betekent, dat we in staat waren om tegen een redelijk bedrag datgene te kopen, wat we nodig hadden.

De bezetters hebben daarna veel weggesleept, onze machines en gereedschappen, onze bouwmaterialen, ons vee, onze inboedels, kortom alles, wat hier vroeger in overvloed was.

Door deze roverij in ons land verarmd. Alles is schaars, de meest noodzakelijke dingen zijn moellijk verkrijgbaar en bovendien erg duur.

Je hoort Moeder toch wel eens klagen, dat ze soms haast niet weet hoe ze de touwtjes aan elkaar moet knopen (niet de touwtjes van jouw broek, omdat je de bretels weer eens kapot gemaak: hebt, maar de ‘touwtjes’ van de huishouding).

Wat zou het dus voor je Ouders een ramp zijn, als ze door geknoei met lucifers (zie Wim ter Veer) de meubels, kleren en verdere eigendommen zouden moeten verliezen. Nee, jongelui, speel zo hard en zo veel als je kunt, maar doe ‘gezonde’ spelletjes, als 't niet anders kan met een bloedneus en een buil op je hoofd!

Maar géén grapjes met lucifers!

En..... let een beetje op het kleinere grut! Ze weten in een onbewaakt ogenblik soms aan lucifers te komen. Jij bent óók verantwoordelijk voor je broertjes en zusjes en neemt ze dit gevaarlijke speelgoed af.

Vader en Moeder zullen je dan flink vinden, evenals

de Schrijver