Letterbak. Moeles van de sjalevaeger

Kerkesvolk

Sjabbe waren vaak lómmelekremers, die langs de deuren fóddele ophaalden: versleten en te klein geworden kleren, lompen. Deze beroepsgroep werd (met een heleboel begrip) aangeduid als kerkesvolk.

[p. 76]

Ik heb in geen veertig jaar (of nog langer?) zo'n karretje gezien. Maar daarmee hoeft het woord kerkesvolk nog niet te verdwijnen. Colla Bemelmans liet het in een van zijn gedichten heel origineel herrijzen. Hij beschrijft hoe op gowe vriedig mensen met hun boodschappen voor de Pasen sjouwen. Ik citeer enkele regels:

de iezere vraetkarre
klettere ouch op ene daag wie huuj
uëver de parkeerplaatsj
geduujd door neet vol te kriege luuj
Kerkesvolk

Ander kerkesvolk, of maatschappelijk hoogstaande personen misschien, hoewel: lees verder...

Och 't is waal zielig
lachde de Mercedesman
mè mit Kaesjmis dan
kries-te weer ene nuje

Dit is oude woorden een nieuwe lading, betekenis geven. Maar dan moet je die woorden wel eerst kennen. En misschien kennen we met zijn allen het Limburgs te weinig om er Europese poëzie in te mogen verwachten.