vochtige Zeeland, waar je zoo wild niet kunt zijn als hier, zit toch niet te veel buiten tegen den avond, dat is zoo nadeelig, vooral in dit saizoen. Denk dat je reeds een jaar gezworven hebt in andere landen (Holland noem ik ook een ander land) en dat je nu een beetje over 't paardje getild bent, wat 't klimaat betreft; men gewent zich gauwer aan 't betere dan aan 't minder goede.
.........................
Morgen gaat Hélène naar Zeist terug; que le diable l'emporte! Zeist, meen ik, want 't is daar zoo buitenachtig, en noch Mr. noch Mev. Verloren heeft eenig begrip van zieke of zwakke menschen; die lui willen alles genezen met bessennat en frissche lucht, verbeeld je zoo'n systeem voor Leentje! Den 24en komt zij weer hier en dan hoop ik dat zij verder uit de klauwen van haar lieve familie weg zal kunnen blijven! Welk een gehaspel! Ziet gij nu wel dat een mensch van daag niet kan beloven wat hij morgen zal doen? Alles zit in elkaar als een spinrag en slechts alleen staan is kracht; zoo lang 't duren kan!
Over een paar dagen verwacht ik de Verlorens hier om de tentoonstelling te zien en dan blijft Hélène te Zeist, alleen, met drie meiden en 't kind! - 't Lieve leven begint weer, zoo als gij ziet. Wat zal er nog te hakken zijn om dien sleur te breken! Dat zal mijn taak wel weer worden! - N'importe, daar geef ik niet om, maar ik vrees voor Hélène, ze is te zwak om zoo poot aan te spelen, en niemand gelooft dáár aan zwakte, ook al omdat zij 't cacheert en altijd meer doet dan zij eigelijk doen kan. Enfin, à la grâce de Dieu! Ik doe wat ik doen kan en verder moeten wij afwachten wat er gebeuren zal.
.........................
Papa heeft haar zelf geschreven dat zij terug kan komen, wanneer zij maar wil, en als zij 't thuis dus te benauwd krijgt kan zij hier een onderkomen vinden, dáár wordt ze uit pure liefde vermoord.
.........................
Mina.
Auteursrechtvrij