Mijn leven

Den Gen. Maj. Krüseman, Brussel.
Weimar, 13 Sept. 1873.

.........................

Ik heb de invitatie uit Harlingen aangenomen en die uit Leiden ook, zoodat ik in het begin van November naar Holland moet om te lezen, deze keer alleen, daar B.P. niet mee gevraagd is in het Noorden en voor Leiden bedankt heeft, omdat zij mogelijk in Duitschland¹ blijven zal.

.........................

Morgen over acht dagen denken wij naar Leipzig te gaan, hoofdzakelijk om te zien of ik mijn boek vertaald kan krijgen in het engelsch, en van Leipzig gaan wij naar Dresden, waar ik mogelijk ook nog een dag of acht blijf, om dan den Rijn af, alleen naar huis terug te keeren, en in November weer weg te vliegen om te lezen, en, als het kan, ook te zingen. Hier is alles duitsch en kan ik met mijn fransch niet terecht, buitendien heeft het tooneel hier een bijna even grooten klap gekregen als in Frankrijk door den oorlog.

Gisteren avond zijn wij op een bal geweest, gegeven door de burgerij aan de vorstelijke familie, en hebben daar de erfgroot-

1 In Dresden namelijk wilde zij (zoo als zij zeide) in een vrouwengesticht gaan, zoo iets als de modelstichting, welke zij zelve voorgesteld had te Amsterdam, in navolging van die te Dresden.

[p. 44]

hertogin zien dansen met een ploert en den erfgroothertog met een boerin! Wat doen de groote lui al niet om zich staande te houden! Men zegt hier dat zij blijven kunnen, omdat zij meer verteeren dan van het rijk ontvangen, en dus de natie eigenlijk meer voordeel aanbrengen dan schade.

Wij zijn hier heerlijk in de gelegenheid om praktisch duitsch te leeren, ik, die geen woord van die moffentaal kende, vertel nu ook al geheele verhalen die verstaan worden, al kost 't de arme menschen ook wat inspanning.

Wij hebben verleden het slot Ethersburg bezocht, zomerverblijf van de vorstelijke familie, dat een waar kunstmuzeum is. Ik heb nog nergens zoo veel kunstgewrochten verzameld gezien als dáár; schilderijen, beelden, wapenen, gobelins, antiquiteiten, enz. enz. in één woord, wij hebben dom gestaan van hetgeen wij dáár vonden, millioenen schats moet dat ééne slot waard zijn; nu, men heeft dan ook eeuwen gewerkt om alles bij elkaar te krijgen. Den ouden hertog Bernard van Saksen-Weimar vindt men hier overal, au sein de sa famille. Toen ik zijn portret zag en zeide hem eerst in Indië en later ook in Holland gekend te hebben, werd ons gidsje wonderlief, en op eens onuitputtelijk in verhalen over zijner Hoogheids vader, en vrouw, en zuster, en kinderen, neven, nichten, enz. enz.

.........................

Mina.