Mijn leven

Mej. Betsy Perk. Delft.
Brussel. 22 Febr. '73.

.........................

Nu ga ik u een bekentenis doen, die u, ofschoon zij waar is, of mogelijk juist daarom, overdreven zal voorkomen.

Ik geloof niet meer aan vriendschap.

.........................

Ik hecht niet aan vriendschap, want ik vertrouw geen vrienden meer. Een goed mensch is goed, ook zònder vriendschap; en een slecht mensch zal dóór vriendschap niet beter worden.

.........................

[p. 303]

Ik heb mijn heele leven door vrienden gehad, menschen van wie ik niets verlangde en die ik van dienst kon zijn, die ik goed dacht en lief had en voor wie ik mij duizend kleine en groote opofferingen getroostte tot dat ik ontdekte dat zij valsch waren, en mij benadeelden waar zij konden.

Dan verklaarde ik ze dood, en deed ik verder alsof zij niet bestonden.

Maar al dat dood verklaren maakte mij veel ongelukkiger dan hen, daar mijne vriendschap sympathie was geweest en de hunne berekening.

Ik verloor vrienden die ik lief had, zij verloren een steun dien zij meestal niet meer noodig hadden.

Toch hebben al die valsche vrienden en vervlogen vriendschappen mij veel goed gedaan, zij hebben mij zelfs een onbetaalbaren dienst bewezen.

Zij hebben mij leeren alleen staan.

.........................

Mina.