Mijn leven

Mevrouw K. 's Gravenhage.
Brussel, 24 Januari 73.

.........................

Verbeeld u dat de W's begonnen zijn met hier in een hôtel te gaan, omdat zij dachten dat ik nog altijd in Amerika zat, en zij Papa in zijn eenzaamheid niet durfden te overvallen. Hunne verbazing was heel amusant om aan te zien, toen ze mij hier vonden, daar zij door Nen¹ niets anders wisten dan dat ik in Amerika zat. Waarom ik daarheen gegaan was en wat ik daar uitvoerde, daar hadden zij niet achter kunnen komen en zij hadden dus uit het mystérieuse der geschiedenis opgemaakt dat ik waarschijnlijk een gek huwelijk gedaan had, en daarom zoo clandestinement verdwenen was! Ik wou toch dat die goeie stoffel van een Nen, ten opzichte van mij ten minste, zoo mystérieux niet was! Deze menschen hebben nu nog al goedige supposities gemaakt, maar ze hadden ze even goed slechter kunnen maken, mijn lieve zusje had er aanleiding genoeg toe gegeven. Verbeeld u dat zij in haar laatsten brief schreef: ‘J. en M. zijn de eenige

1 Mijn zuster, Mevrouw van Deventer te Soerabaya.

[p. 301]

personen hier die weten wat je uitvoert, daar ik natuurlijk niet aan de klok zal hangen dat mijn zuster rond reist om te zingen voor de kost.’

.........................

Mijn tocht naar Rusland ben ik totaliter misgeloopen, daar ik te laat geschreven heb en de impresario nu directeur van een opéra bouffe in Frankrijk is geworden en alle concertplannen opgegeven heeft.

.........................

Mina.