Mijn leven

Den Generaal Majoor Krüseman.
New-York 29 Junij 1872.

Beste Papa!

Van daag is het zaturdag en aanstaanden woensdag vertrek ik van hier met de ‘Helvetia’ (National line) naar Europa terug, zoodat gij mij eenige dagen na de ontvangst van dezen brief in persoon zult zien verschijnen. Ik heb geld genoeg om behoorlijk te huis te komen, verontrust u over niets. De menschen bij wie ik ben, de zelfde van vroeger, zijn allerliefst voor mij, en helpen mij met alles voort. Ik heb de beste hut in het schip, juist in het midden, en mijne passage tot Londen kost slechts 75 dollars papier. Men heeft de prijzen afgeslagen om de menschen te animéren om naar Europa te gaan, en nu willen er zoo velen voor de zomermaanden overvliegen, dat men weken lang moet wachten op eene plaats.

Dit is ook de reden geweest waarom ik u niet eerder geschreven heb, daar ik met den besten wil der wereld niets décidéren kon. De managers komen mij nog altijd opzoeken met allerhande dolzinnige proposities, doch als zij merken dat zij mij niet beet kunnen hebben, verdwijnen zij en zie ik ze niet weer. Gisteren kwam er nog een om mij voor concerten te engagéren, hij had gehoord dat ik gereed was om Amerika vaarwel te zeg-

[p. 250]

gen en kwam nog eene laatste poging aanwenden om mij hier te houden. Honderd dollars in de week gedurende eene reis van negen maanden, en hij zoude alle onkosten betalen: logis, in de eerste hôtels, reiskosten, en elken avond een rijtuig (een rijtuig kost hier 's avonds van twee en een half tot vijf dollars.) Ik was hoogst verwonderd over 's mans loyauteit! Eindelijk kwam het er op neer dat hij verliefd geraakt was op een engelsch briefje dat ik hem geschreven had, en dat hij mij ten huwelijk kwam vragen! Dat is het gewone einde van schier alle kennismakingen hier; ziet men eene geldwinning in eene vrouw, dan tracht men haar voor zich zelven te sicureren, om in de winsten te deelen! Alles is hier handel, en niets kan zóó dwaas wezen of het wordt tot handel geréduiseerd.

.........................

Mina.