| |
De Dames H. Valkenburg.
New-York, 1871.
O Jeanne! Beste Cor! Wat een wereld! Als ik dood ben legateer ik u mijn copijboek, onder voorwaarde dat gij het in het licht geeft! Met alle namen en tytels! Het zal eene curieuse verschijning wezen, voor allen, behalve voor degenen die het aangaat!
Ik begin hard tot de opinie van F. over te hellen: ‘Pas d'honnêtes femmes dans le monde artistique! Celles qui sont honnêtes n'ont pas de succès et celles qui ont du succès ne sont pas honnêtes!’ 't Is waar, geloof ik, zelfs in Amerika, waar de eerste de beste ploert mij vertellen komt: ‘Vous avez du talent, voitre voix est splendide, vous êtes belle et gracieuse, vous avez donc tout ce qu'il faut pour réussir, pour vous faire une belle réputation et une grande fortune; mais, sans moi vous ne pouvez rien. Je vous aime, je veux votre bonheur, je vous aiderai; m'aimez-vous?’
‘Non; comment voulez-vous que je vous aime? je ne vous connais que depuis dix minutes!’
‘Oh, cela n'y fait rien, laissez moi vous aimer, vous m'aimerez après, mais promettez-moi d'être à moi tout seul.
‘Pas même à vous tout seul.’
‘Mais alors que voulez-vous que je fasse pour vous? Je ne puis pas vous engager si vous ne voulez rien faire pour moi. Allons, ne soyez pas méchante, vous êtes trop belle pour être si cruelle, il faut aimer, aimer, aimer, c'est le seul moyen de réussite!’
‘Je ne réussirai jamais alors, car ce moyen me déplait.’
‘Comme vous voulez. C'est là votre dernier mot?’
‘Oui.’
‘Eh bien, adieu! - Vous changerez d'idée, j'en suis sûr, car vous êtes trop charmante pour vivre en recluse...écoutez, vous n'avez qu'à me faire parvenir un mot, et tout s'arrangera. Au revoir!’
‘Adieu.’
Dàt monster heb ik niet weer gezien.
Een ander, na een auditie in Steijnway Hall: ‘Vous avez
| |
| |
une voix splendide et beaucoup d'assurance. Votre aplomb a beaucoup plu à ces messieurs, on voit tout de suite que vous avez l'habitude de la scène. (sic!) Vous pouvez faire de l'argent ici. - Permettez-moi de vous demander votre adresse, je viendrai vous voir demain, pour vous donner la reponse de la commission.’
Demain kwam het onbehouwen schepsel (duitscher) de voordeur in met de vraag: ‘Miss Réna's bedroom, if you please?’
De knecht maakte de salondeur open en vroeg zijn naam, om hem aan te dienen.
‘No matter, Miss Réna is waiting for me.’
De knecht zeide niets meer, en daar kwam de dikke mof de trappen op gesnuft. Maar eene der dames (mede-boarders) die het gesprek had afgeluisterd en eene étage lager woonde dan ik, ving hem vóór hare kamer op, en geleidde hem heel netjes naar de salon terug.
Dáár vond ik kem, kwaad en wel, snuffelende, blazende, met een rood gezicht.
‘On m'a défendu votre porte!’ begon hij, ‘Il me semble qu'on vous observe bien ici, et qu'on vous surveille mieux encore.’
‘Tout le monde est bon pour moi, en effet.’
‘Ah, vous le prenez sur ce ton là. Eh bien, n'en parlons plus alors. Mais moi je ne suis pas content du tout de la façon dont on m'a renvoyé d'en haut! Si je viens vous voir, ce n'est pas pour être reçu dans un salon public, c'est pour vous parler chez vous, dans votre chambre à vous, enfin, c'est pour être seul avec vous, car je vous aime passionnément.... et vous serez à moi....’
‘Je croyais que vous seriez venu pour m'apprendre la réponse de la commission?’
‘La commission, - la commission, la commission c'est moi! Allons, montons, hè? enz. enz.: (al te mooi om na te vertellen) et je vous engage pour tout ce que vous voulez.’
‘A des conditions pareilles, je ne veux pas d'engagement.’
‘Hm?!... Mais je vous aime, moi, et je puis beaucoup pour vous. Je puis vous procurer des concerts autant que vous voudrez..... Et puis, je vous rendrai heureuse, je vous le promets, car plus je vous vois et plus je vous aime, je suis sûr que vous êtes une de ces êtres privilegiées, dont l'amour peut remplir la vie d'un homme!’ Dáárop volgde eene halve embrassade, de andere helft bleef in de steek, door dat ik zijn stoel, op rolletjes, wegschopte, zoodat zijne dikheid zijn balans verloor en blij was dat hij geen nog gekker figuur maakte, dan reeds het geval was. Toen volgden eene agenouillade en eenige krokodillen tranen, en eindelijk de hartroerende phrases que voici. ‘Oh! ne me repoussez pas! Ne soyez pas dûre!.. Ne dites pas “non” de cette façon là! Donnez-moi quelqu'espoir, permettez-moi de ve- | |
| |
nir vous voir de temps en temps - d'espérer - de compter sur l'avenir?.... Je vous aime tant qu'un refus formel me tuerait! Ne me repoussez pas, car j'en mourrai, je vous le jure!’
‘Ce n'est rien, on vous enterrera sans doute, et c'est plus commode d'être mort que de vivre, je crois.’
Zóó is ook dat dikke schepsel met zijne engagementen verdwenen, en zóó verdwijnen ze allen, de ééne vóór, de andere na. Een prachtexemplaar van een russischen prins, en een pédante blonde duitsche krullebol; een oud uitgedroogd mannetje, met twee brillen over elkaâr, en een schatrijke parvenu met een tiental brillanten ringen aan zijne vingers; enz. enz.
Op de ‘lovers’ volgen de afzetters. Een italiaan, met roetzwarte oogen: ‘Je pouis tout vous procourer, vous me donnez l'argent et moa je vous donne le souccès; enz. enz,
Een duitscher: ‘Il me fauta 5% de l'engagement que je vous propose, si vous m'en donnez dix, c'est encore mieux... pour vous.... je veux dire pour plutard.... mais il ne faut pas en parler à mon compagnon, car il en voudrait la moitié et le quart lui suffit.’
Dieven en booswichten! Eerdaags verwacht ik de moordenaars! Dáártoe zal ik zelve mogelijk eenmaal behooren. Verwonder u niet, wanneer gij Karcilla Réna in de couranten vindt als voor het tribunaal verschenen wegens moord! De mannen zijn hier zoó brutaal verliefd, que je ne réponds de rien! Mijn pistool verlaat mij bijna nooit, en ofschoon ik het nog niet gebruikt heb, zoo is toch de gelegenheid reeds magnifique geweest.
Cor, herinnert gij u nog dat jonge meisje, dat met de familie S. is mêe gegaan als bonne voor de kinderen? Na den brand te Chicago, waarbij de S's huis en huisraad, kleeren, objets d'art enz. alles in één woord, behalve hun fortuin, verloren hebben, wilde V. niet langer in Amerika blijven. ‘C'est la fin du monde!’ riep zij half kraakzinnig, ‘et je veux revoir mes parents avant de mourir!’ - Het was niet mogelijk haar dit uit het hoofd te praten en, hoewel de S's haar, vooral nu, hoognoodig hadden, zoo bragt mijnheer haar hier bij mij en arrangeerde alles zoo spoedig mogelijk voor haar vertrek naar Europa. Den avond van haar aankomst hier, hadden wij zóó veel te praten over alle horreurs van Chicago, dat wij om twee uur 's nachts nog druk zaten te discoureren. Nu moet gij weten dat mijne kamers beneden zijn, rez-de chaussée, een huis met een hoogen stoep en één mijner ramen gelijk met de bovenste trede.
Daar ging op eens het raam open!
‘Hola!’ riep ik, ‘waar is mijn pistool!’
V. zag om, op het oogenblik dat een groote hand het gordijn wegschoof, en vloog met een gil de deur uit.
Ik had intusschen mijn pistool gekregen, en lichtte, op mijne beurt, het gordijn op dat de man had laten vallen op het hooren
| |
| |
van het woord ‘pistool.’ Dáár stond hij, levensgroot, beneden aan den stoep, verstomd naar boven te kijken! En toen hij mij zag, in mijn lange robe de chambre, stapte hij dood-bedaard henen, mij nog even toevoegende: ‘beautiful night, indeed!’ Alsof ik dáár alleen gekomen was om een luchtje te scheppen!
Eenige dagen later is er brand bij de naaste buren geweest. Groote vlammen uit de ramen, au premier, 's nachts om twaalf uur. Elk een hier in huis was gereed voor de vlugt, hetgeen gelukkig overbodig was, daar men den brand spoedig gebluscht had.
Wat al scènes! Maar met dat al, geene concerten en geen fortuin. Waar moet dat heen? In het begin dacht men dat ik arm was, zóó arm dat ik hier niet zou kunnen blijven, indien ik niets te doen kreeg, en nu ze zien dat ik, ook zonder te zingen, nog steeds op den zelfden voet blijf voortleven, vertellen ze met duizend variaties dat ik rijk ben! Somme tout ben ik elken dag eenige dollars armer, en zal ik zeker niets meer over hebben op het oogenblik dat de geleerden mij millionnaire verklaren zullen!
Ik geloof dat Cor de verstandigste partij gekozen heeft; regretteer uw coup de désespoir maar niet, beste Coribia. Le monde des artistes is le monde des coquins, die dus geen coquin is, moet geen artiste worden, want zijn naam staat geschreven in het boek der gevonnisden.
| |
8 Januarij.
.........................
Kerst-maandag heb ik, als alt, de mis gezongen in eene roomsche kerk. Verbeeld u dat ik vrijdag te voren eene aanvraag in een courant las voor een soprano en een alt, om de kerst-mis te zingen. Vòòr twaalven moesten de aspiranten zich aandienen; het was één uur toen ik de courant kreeg!
N'importe, toch stapte ik naar de kerk toe. Ik werd in de sacristie ontvangen door een mooi, jong pastoortje en een horriblen, duitschen organist. (Die v.v. Duitschers hier! Zij hebben letterlijk alle muziek in handen!) De pastoor zeide niets. De Duitscher vroeg: ‘Are you Soprano or Alto?’
‘Both, Sir.’
‘Both? than you will sing contr'alto next monday?’
‘Good, Sir.’
‘Will you try this, if you please?’ En het monster legde mij een Agnus Dei voor van Spohr, welke ik nooit gezien had. Ik antwoordde niets, maar zong mijn Agnus Dei zoo goed en zoo kwaad als ik kon. ‘Vous êtes bonne misicienne, Madame, pas aune des dames, venues ce matin, ne nous a chanté ce morceau vec autant d'âme et de chaleur que vous.’
‘Vous avez une vraie voix de contr'alto,’ vervolgde de organist. ‘Quelles sont vos conditions pour chanter la messe lundi prochain?’
| |
| |
‘Je n'ai pas de conditions; je chanterai pour rien.’
‘Pour rien!’
‘Pour rien!’
Daar kwam nog een pastoor uit het niet te voorschijn en répéteerde in écho: ‘Pour rien!’
‘Oui; et je vous dirai pourquoi. Parceque vous êtes les premières personnes honnêtes et loyales, que j'ai rencontrées dans le monde artistique en Amérique. Vous ne m'avez pas demandé mon nom, ni mon adresse, ni ce que je suis, ni ce que j'ai été dans ma vie, vous m'avez tout simplement entendu et jugée. C'est plus que je ne comptais jamais trouver en Amérique.’
Dat was vrijdag, zaturdag bragt hij mij de muziek en maandag zong ik de mis, en een O Salutaris van Kap als solo, een soprano air dat mij in het geheel niet toe kwam, maar dat hij mij uit dankbaarheid gaf, om mijne stem te doen uitkomen. Zóó is het met de muziek in Amerika gesteld; alles gaat per stoom, ook het leeren van stukken! Een onzer ensembles was een Gloria van Van Bree. Wie had ooit gedroomd dat Mina Krüseman, in eene roomsche kerk, in Amerika, eene mis zou zingen van Van Bree! Wat al combinaties in de wereld!
Eenigen tijd geleden heb ik gezongen voor eene commissie van James Fisk's Grand Opera House, waar elken zondag avond groote concerten gegeven worden.
‘Le premier engagement que nous ferons, sera pour vous.’ was het antwoord.
Gisteren is James Fisk doodgeschoten op de trappen van een hôtel, door een amant van eene zijner gewezene maîtressen. Pas de chance!
Het rumoer in de straten is vreeselijk van daag, daar hij om half drie begraven wordt en elk een de begrafenis wil zien.
Fisk was een der rijkste particulieren in Amerika, de spoorweg rival van S. en het hoofd van eene menigte industrieele ondernemingen, welke nu waarschijnlijk grootendeels te niet zullen gaan.
Een paar dagen geleden heeft de politie een dief gepakt bij onze naaste buren, een jongen van een jaar of zeventien, die binnen was geslopen en heel bedaard bezig was, au second, een latafel te plunderen, toen de meid de deur voorbij kwam, en hem in den spiegel zag. Hij zag ook haar, maar eer hij tijd had zijn revolver af te schieten, had zij de deur van buiten gesloten, en was zij weggesneld om de politie te halen. Deze vond hem in een hangkast, verscholen achter japonnen en mantels, met een pak byouteriën in de hand. Zonder vechten gaf hij zich over, maar op de meid heeft hij beloofd dat hij zich wreken zoude, zoodra hij weder vrij zou komen.
O ja, nu een andere historie, schrijf mij niet weer vóór dat gij nog een brief van mij ontvangen zult hebben, daar ik moge- | |
| |
lijk naar Noord-Carolina ga rondreizen, met een troep, en dan mijne kamers hier opzeg.
.........................
Steynway, ook in den ring, had mij zijn concertzaal geweigerd, onder prétexte dat zij voor twee maanden, dag aan dag verhuurd was. ‘Geef mij haar een zondag dan, ik zal mijn programma geheel uit kerkmuziek zamen stellen.’
‘Niet mogelijk, ook de zondag-avonden zijn besproken.’
Nu moet gij weten dat Steynway Hall de eenige goede zaal in de stad is, de eenige welke menschen lokt.
.........................
Steynway is pianofabrikant en heeft de zaal gebouwd, grootendeels om zijne piano's aan te bevelen. De accoustique is er magnifique en er mogen geene andere piano's in bespeeld worden dan de zijnen. Ik vroeg hem of ik een piano van hem huren kon. ‘O neen, ik verhuur mijn piano's nooit.’ Maar hij geeft ze voor niet aan de geheele S. troep. En zóó is het met alles. Zelfs mijn portret, een beelderig mooije, levensgroote crayon buste (Reine de Chypre) is vier maanden in een muziekwinkel verborgen geweest, slechts den dag van mijn concert geëxposeerd, en toen zonder naam!
Vecht nu tegen zulke schelmen, als gij kunt! Ik verzeker u dat er eene verbazende énergie noodig is, om zóólang vol te houden tegen zulk een club, welke alles in handen heeft, zalen, gebouwen, pers, muziek en muziekwinkels, kerken en muzikanten, àlles in een woord!
.........................
Mina.
|
|