Mijn leven

Den Generaal Majoor Krüseman.
New-York, 2 October '71.

Beste Papa!

Wat is het lang geleden dat ik eenige tijding uit Europa kreeg! En dat juist nu, dat ik zóó verlangend naar brieven ben, om te vernemen dat gij weer geheel hersteld zijt van uwe ongesteldheid. Hoe gaat het u nu? Heeft G. u weer beter gemaakt? Gaat gij Nen bezoeken? Of.............

.........................

Hoe staat het met alle mogelijke huiselijke aangelegenheden? Ik ben hier zoo ver weg dat gij mij wat op de hoogte moet houden, anders verwilder ik nog! Cornélie schrijft ook niet, evenmin als de overige kennissen en evenmin als Nen, die zeker boos is dat ik Amerika boven Java² verkozen heb. Tant pis voor al degenen die boos willen zijn, want ik heb hier geen tijd en geen lust om mij met boosheidjes op te houden.

Ik ben nu aan het zoeken naar de beste wijze om aan het zingen te komen, en, zoo als het overal in de wereld gaat, wat de eene mij aanraadt, raadt de andere mij af, zoodat ik mij goed naar alles informeren moet, alvorens op te treden, daar

2 Niet boven Java, maar boven het zieldoodend leven van een zusje dat bij familie inwoont, en gedoemd wordt tot inactie, met de beste bedoelingen der wereld.

[p. 196]

van de eerste verschijning in publiek, dikwijls een geheele réputatie afhangt.

.........................

En nu ben ik bezig kennis met de muziek-menschen te maken, die langzamerhand van de badplaatsen en de campagnes terug komen, om hunne winterkwartieren te betrekken. Het publiek is hier zeer constant in zijne admiratie en gaat zóó ver met zijne voorliefde voor oude kennissen, dat het storm loopt om eene tragédienne van zestig en eene chanteuse van acht-envijftig te hooren! Twee horrible oude monsters, die geen geluid meer geven kunnen en te stram zijn om te spelen. Toch vinden ze niets zóó parfait als die oudjes, en vertellen zij zóó veel moois van haar in de couranten, dat het voor alle jonge artisten is om wanhopig te worden!!!

Met schilders gaat het evenzoo. Ik heb hier magnifique stukken van Amerikaansche schilders gezien, waar men mij half voorbij duwde met de woorden: ‘'t Is hier gemaakt! 't Is hier gemaakt!’ En daarnaast affreuse spinasiegroene landschappen, of gemaniéreerde aangekleede keukenmeiden, waarvoor ik een half uur moest stil staan, om eene reusachtige klaproos of eene geplakte tule plooi te admireren: ‘omdat ze uit Europa kwamen!’ *** zou hier fortuin kunnen maken, maar dan moet hij lange, opgesmukte verhalen over zich zelven en over zijn talent in alle groote Amerikaansche bladen laten plaatsen, en portretten exposéren, een jaar vóór dat hij zelf verschijnt. Dàt is Amerikaansche grootheid! Jammer dat ik het geen jaar geleden geweten heb! Nu weet ik het voor anderen, niemand weet ooit iets voor mij!

Men betaalt hier 10 en 20 duizend dollars voor een schilder stuk, als de naam in trek is, en daarvoor behoeft de schilder niet eens dood te wezen! Van oude schilders weet men niet veel af, alle nieuwen zijn goed, als ze maar uit Europa komen na de dagbladen-éloges! - En dan zijn de landschappen en dieren de uitverkorene genres. De prédilectie voor al wat Europeesch is gaat zelfs zóó ver, dat zij eene kale wei met mist, of eene stad met damp, boven hunne heerlijke berggezichten verkiezen, omdat het meer het type van Europa is! Vivent les Gens d'esprit, die dat alles van te voren weten en dan hier komen om fortuin te maken. Hadde ik zóóveel van muziek afgeweten als ik nu van schilderen weet, dan was mijne réputatie ook gemaakt geweest, lang vóór dat ik zelve verschenen was!

.........................

Mina.