Mijn leven

Mevrouw ***
Brussel 6 Maart 1865.

Lieve Mevrouw!

Wij hebben ons weer woedend gemaakt over de schelmstreken van ** en papa heeft hem reeds dadelijk met de pook afgeranseld dat er geen knook van heel bleef! Jammer hè, dat die kleine afrekening slechts imaginair was! Geef het nu toch in 's hemels naam niet op, maar ontmasker hem, zoo het in uw vermogen is! dat zal niet alleen eene groote satisfactie wezen voor u, maar ook tevens eene weldaad aan menig arm, eerlijk mensch bewezen. O konde het nog eens eenmaal zoo ver komen dat ** als bedrieger en afzetter als notaris ontslagen werd, wat zoude dat een lang verdiend loon naar werken wezen! Hier be-

[p. 48]

weert men dat men voor de verkoop van goederen, als vrij mensch, nemen kan wien men wil, en papa zegt bijna met zekerheid te weten dat dit ook in Nederland het geval is. Laat u dus niet bedriegen, maar informeer toch sicur bij alle mogelijke onpartijdige menschen van het vak, eer gij ** in de gelegenheid stelt nog een paar gepermiteerde diefstallen bij al de ongepermiteerden te voegen.

Ik heb het u wel altijd gezegd dat ik ze als de gevaarlijkste menschen beschouwde, die vrome zielen, die alle zondagen in de betrekking van ouderling onder den preekstoel een dutje komen nemen; en bij alle mogelijke gelegenheden en niet gelegenheden van den bijbel spreken, dat een mahomedaan of chinees getemteerd zouden wezen om te denken dat het een wetboek van schelmen en schurken gold.

O, het doet mij nog goed als ik er aan denk, hoe wij bij gelegenheid van........ voor het laatst den heiligen man ten minste ronduit verklaard hebben dat hij voor ons niets anders dan een schurk was, van die soort welke de wetten protégéren tegen alle regten van den mensch!

.........................

En wat antwoordde zijne heiligheid daarop? Hij lachte, greep zijn hoed en vertrok.

Gij begrijpt dus wel dat zijne wijze van handelen, u betreffende, ons in het geheel niet verwonderd heeft, te meer daar hij eenmaal tot uwe vrienden behoorde en nu dus, niet alleen nit eigenbelang, maar ook nog uit oude vriendschap gedreven wordt om u te haten zoo veel in zijn vermogen is. Als zoo iets lafs ten minste nog karakter genoeg heeft om te kunnen haten!

Maandag.

Gisteren avond is Mr. B. met zijn zoontje (een jong advokaatje) hier geweest, dat beweerde dat men u konde noodzaken om den notaris uwer gemeente te nemen, wanneer gij *** verkoopen wilde. Dit vinden wij afschuwelijk!!

.........................

Wat zoude ik u opstoken! 't Zou niets helpen, maar de heilige ouderling zoude, even als vroeger, toch weer menig oogenblik van niet te verbergen woede aan mij te danken hebben, denk ik, en dat geeft ook al troost.

Daar komt Jeanne vertellen dat zij bij belgische menschen van het vak geinformeerd heeft, en deze zeggen dat men een notaris uit de provincie, maar niet juist uit de gemeente moet nemen. Ook weet papa met zekerheid dat vroeger de notaris van Velp naar Dieren ging om verkoopingcn te houden, en dat onze waarde ooms nu en dan eens naar omliggende plaatsjes geroepen werden voor het zelfde doel. Enfin, ik weet het niet, maar vecht

[p. 49]

maar, geef toch niet toe zoo lang men u nog eenige vrijheid in uwe eigene zaken zal laten; zoo zij moeten overwinnen, laat het hun dan toch ten minste moeite kosten.

.........................

Deze brief moet eene welbekende Mina (cachet) op het couvert hebben, dan kan men hem openen, en lezen, en jouisséren! Men heeft er wel anderen van mij opengebroken, waarom zoude men het dezen ook niet doen?

.........................

Mina.