Mijn leven

Mevrouw v.E.T.
Brussel, 21 Maart 1863

.........................

Het is eene heerlijke uitvinding die kleine, vive machines (naai) welke in één oogenblik het werk van een geheelen dag doen! Men behoeft slechts te trappen en het werk regt te houden, dan geschiedt het overige van zelf! En dan is alles zoo gelijk en zoo keurig net genaaid, dat men het met geene mogelijkheid zoo goed zoude kunnen nadoen! Ik begrijp mij niet dat de geheele vrouwelijke menschheid nog niet te zamen heeft gespannen om, in deze eeuw van standbeelden, ook iets dergelijks voor den hoogst verdienstelijken uitvinder der naaimachines op te rigten; de naaisters uitgezonderd natuurlijk, want die kunnen tegenwoordig tegen de concurentie niet meer op, en knippen en rijgen enkel nog slechts om het naaijen bij te houden.

Wat zal Jenny's uitzet van dit pretje jouisséren! Drie hemden, twee rokken en zes zakdoeken, ziehier het werk van eenen en-

[p. 39]

kelen dag, en dat nog wel door krukken, als wij zijn, gedaan!

Het is toch waar dat de wereld vooruit gaat. Wat zal men last van geleerde vrouwen gaan krijgen, wanneer het naaijen geenen tijd meer kosten zal! Wat zullen de mannen¹ zich dan weer kunnen ergeren!

.........................

Mina.

1 Ik heb, van kleins af, de supérioriteit der mannen altijd zeer relatief gevonden, en zonder complimenten toegeschreven aan onze gedwongen inférioriteit.