Vierde Deel. Tweede uytkomste.
Senicus.
't Hof is vol blyschap en over al in roer.
Knechts, Hof-jonckers, Kocx, Krauwels, ja de droes met syn moer.
't Gater op een loopen, op een draven, achter en veur:
Die quangt die flus een Schaep-Herder was, is nou een Monseur.
Ja dat meer is: sy segghen dat het mijn Heerschops eygen seun
Wat segjer toe die daer achter staet en gluert, segh Theunis?
| |
Men doeter niet als huppelen, danssen en springhen:
Ja men Juffrou is so blijt, se danst schier op haer koud-voetelingen,
Daer het wel eer was niet dan steunen en grennen,
In huylen datse nockten als de als de broetsche hennen:
En al om dese Soon diese dus langh had e mist,
Ick wodder oock wel een oortjen om gheven dat ick mijn toekomend aventuur wist.
Maer wat vraegh icker oock na, offet dus of soo // is?
Elekaarten hoe word ick daer ebeten, of dat een luys of een vlo // is?
Ja veughel dat voetsel is jou al benomen,
Soo as jou dat bekomt, meuchje op een aer tijdt weer komen:
'k Mach nu niet veel porrens veelen, verstaje dat,
Want ick mienter haest in te gieten of myn buyck een trechter was, en myn keel een halfvat.
Ick hout met stee houwen en met volle kitten,
Daer de laeghnoots een heele dach om op de banck sitten
En lellen en termen ien praetjen dat niet veel om 't lijf // heeft:
Maer asse dan t'huys komen; hoe wel is hyer an die geen quaet wijf // heeft.
Want de meysjes bennen spijtich, en ick weer so spijtich as sy,
Daerom ben icker alsoo lief of alsser by:
En als icker niet by kom, soo zyn we goet te scheyen:
Noch soo hoef ick niet te dencken datse me sellen verleyen
Ghelijck het dickwils beurt, die veel met haer verkeert:
Neen, ick slacht de wint Honden, ick ben op die grepen al eleert.
Ick speel smeer schoenen als ickse sie, en ofse me wat schelden,
Soo denck ick ja, ja, praetje wat! wijse luy steuren hen selden.
Maer daer wat te smeeren is daer ben ick garen by,
En ick kander myn lijf nae voeghen nae de slempery.
Daerom heb ick me dus toe emaeckt, wangt men salder smeeren,
En oock om dat ick mee wat lijcken sou onder al de groote Heeren.
O die hem selver niet acht, niemant sal van hem houwen.
Kijckt ben ick niet verweent met dese nieuwe mouwen?
Die sinneme lest e schoncken van de Koningin me Vrou,
Om dat ick laest een reys in 't Hoender-kot kruypen sou
In krayen as een Haen; o dat was haest beschickt,
Ick had noch wel op den hoop in ien moye door epickt.
Se hadme doe gheweldigh ehad naese mienden:
Maer ick wist waerom icket dee, en wat icker me verdienden.
Ick steur me daer niet aen of de luy wat seggen en de honden blaffen,
Ick mach na binnen gaen, de Kock die wil haest schaffen.
Binnen.
|
|
Auteursrechtvrij