|
| |
Tweede handelingh. Van't tweede Deel.
Pallas, Venus, Iuno, Mercurius, met een Rey van Veldt-Nimphjes, singhende, op de Voys:
Balette Bronchorst.
Die ruyschend' speelt met vlaeghjes van een koele koelt
Van Idas Wout en lommer; daer het Beeckje spoelt
Met een drift, van Kristalijne vliet:
En koele stroome,, langhs Linde bome,
Of sluymer 't oogh beschiet
Van hem, van hem, van hem: die hier sijn rust gheniet.
Omlommert vande Bomen in het dichte groen
In schaeuw van Loof en Linden om sijn lust te voen:
Door den droom van OEnoons lieve min,
Door stille rusjes,, Voedt hy sijn lusjes,
Verlieft, verlieft, verlieft op haer met Ziel en sin.
| |
| |
Goddinnen! wijl 't u lust ons Nimphjes te gebien
De Wetten uwes wil: sal 't willighlijck geschien
Dat wy volbrengen u ghebiet; 't welck ons begeere
Is willigh te voldoen: gelieft met ons te keere
Door dese groene wegh; om-lommert van de blaen,
Die 't vinnigh blaeken van de Son ken tegen-staen,
Daer Bloempjes langhs de kant van klare water-stroome
De velden cieren, en beproncken Ydas boome,
Met purper blos van roos, met uytgekipte keur
Van Bloempjes, die het Wout vervullen met de geur
Van lieffelijcke reuck: en daer de pluymde Diere
Met vrolijck singhen, en met heughlijck tiereliere
Begroeten Bos en dal; onsterffelijck geslacht,
Dit is de waerdste plaets, van 't gantsche Wout geacht,
Daer ginder, soo ghy siet, staen hoogh-getopte Linde,
Daer sult ghy Paris selfs in middagh-slape vinde,
Neemt derwaerts uwe gangh, en ons in u behoed.
Rey binnen.
Ghy Veltnimphjes: zijt gegroet.
Hier siet ghy Idaes wout, Goddinnen, en wat verder
Sluymerende in 't geboomt den Phrigiaenschen Herder,
Edele Jongelingh die weynigh nu verwacht
Te sijn gesproten uyt het Derdani geslacht:
Dat Hector zy u bloet, en Hecuba u Moeder,
Luckighe Schaepjes nu bewaert van sulcken Hoeder,
Die van een Koninckx Soon ghedreven nae de Koy,
En daghelickx wert gehoet op dat ghy niet een proy
Soud' werden 't wreet ghediert, dat met gesparde kaecken
En rasende van honger u te verscheuren haecken,
Mogende Coninginnen wilt ghy dat ick ontwaeck
De Herder, dat hy voorts u pleyt ten eynde maeck?
Ontwaeckt hem 't is mijn wil, en na my dunckt sal dese
De rechte Oordelaer in dese saecke wesen.
Ydische Rechter die hier in dese schaduw rust
Van bladerigh geboomt, en vrolijck na u lust
Geniet u harts vernoegingh, Iupijn die de salen
Van 't Goden huys regeerd, ghebood my neer te dalen
Hier in u rijcke Woudt: u Neve Ganameed,
Den Goden-Schencker kleyn hem van u kennis deed,
Dat ghy een Rechter waert die niet door gunst of beden
Het Boersche volck recht, maer na gherechtigheden,
Dies ghy de soete twist, die dees Godinnen dry
Doet kanten tegen een, moet wysen aen een sy.
Wordt ick een Harder slecht ghewaerdight en gheboden,
Te wysen 't vonnis van de twistingen der Goden?
Gheluckige OEnoon, is Ganameed mijn Neef?
| |
| |
Soo sal 't my rouwen noyt dat ick mijn minne schreef
Tot u in 't schorsich hout der diep gheblade Eycken,
Wiens overhangend lof voor ons een rust-plaets reycken:
Seght my dan Goden-knecht de oorsaeck vande twist,
Die ghy wilt dat van mijn sal werden nu gheslist?
In Thetis Bruyloft-Feest, de Hemel-lieden t'samen
Op Pelii versoeck onlanghs ter Feeste quamen,
En na dat Libes nat ghestegen was in 't breyn,
Scheen Jupijn selfs verheught, en Pallas wijsheydt kleyn:
Als Iuno liet haer staet, en Venus raeckt aen 't mallen,
Liet yemand by gheval dees gulden Appel vallen,
Waer op gheschreven staet: De Schoonste van u al
In Lichaems schoon ghestalt dees Appel wesen sal.
Men koser Jupijn toe om 't vonnisse te wysen.
Maer hoe! sey d'Hemel-voocht, ick sal mijn Vrouwe prysen
Vee boven d'andere, dies u een Rechter vindt,
Die niet door eyghen waen of geltsucht is verblint.
Waer toe men u verkoos, o Rechter van de Phrygen!
Maer denckt niet of ghy sult wel goe belooningh krygen:
Dit 's Jovis Huysvrouw selfs, de ander is Minerve,
Dat Venus, die de Mensch oock sonder doodt doet sterven.
Ontfanght den Appel dan, en oordeelt met bescheyt,
En geeftse aen de Schoonst' nae u ghenegentheyt.
Soo veel sie ick helaes! dat soo hoogh Titan rijst
Boven het hoochst gebercht, mijn Geest ree 't vonnis wijst,
Dat het gheringhste schoon, van een dees Goddinnen,
De schoonheydt van OEnoon sal lichtelijck verwinnen,
Die 'k onlanghs hield voor 't puyck van Chaos hoogh ghebouw.
Twist niet o Jongelingh om eenigh aerdtsche Vrouw:
Soo ghy aen Jovis huys het Vonnis wilt toewysen,
Ick sal u slechten staet doen tot de wolcken rysen:
V hand niet meer een staf maer Scepter sweyden sal:
Een Koninghlijck ghebouw verkrijght ghy voor een stal:
De Kroon van Asia sal uwe hayren drucken,
Geen machtigh Oorloghs-heyr sal u om verre rucken:
Europaes groot ghebiet stel ick oock in u macht,
Indien ghy my de roem des schoonheyts weerdich acht.
De wyse Pallas die des Helicons Goddinnen
Meer uyt gheleertheyts lust als lichaems stal beminnen,
Verschijnt hier mee te recht, o Paris om u oordeel
Te hooren van ons schoon, hoe wel ick meerder voordeel
Schep uyt mijn wetenschap, want het inwendich schoon
Is by een soet ghesicht gantsch van een ander toon.
Mijn Helden die wel eer in wetenschap uytmunten,
Verachten 't weetloos volck als hersenloose klunten:
De Philosophen oudt, achten oyt meer de schat
| |
| |
Eens armen in 't gemoedt, als 't geen de Vreck besat.
Hoe wel de Eeuwen haer nu grootelijcks verkeeren,
En meerder 't stomme gout als rechte wijsheyt eeren
Soo is het te vergeefs, alwaer Minerva naeckt,
In't kort door haer verstant, haer vele vrienden maeckt.
Daer als de Vreck verarmt of van sijn goet verdreven
In desperacy raeckt, en hem verdriet te leven.
Dan blijft de Wijse staen ghelijck een vaste rots,
Als onbeweecht van geest, door dese wijsheyt Godts.
Ick kan o Jonghelingh heylsamer u niet gheven
Als daer door ghy op aerd gherustelijck moocht leven,
Versmadend' te ghelijck de menschelijcke weeld,
Door dien mijn wetenschap een ander kennis teeld:
Daer door ghy licht verkrijght een onsterflijcke naem.
Dees giften: Paris zijn u jonckheyt onbequaem.
Het minnen voeght u best, ghy zijt nu in u jaren
Bequaem om met een vrou my gantsch gelijck te paren.
Dat 's Laedaes Dochter schoon, dees loof ick u tot Bruyt,
Indien ghy 't Vonnisse op mijne sijdt besluyt.
Ghy hebt nu langh ghenoegh beproeft OEnones minnen,
Wat soud ghy: Edel Heldt met een Boerin beginnen?
Wat soud ghy zijn een slaef hier in dit Boersch ghehucht?
Daer in het Griecxsche Landt Helena om u sucht:
Wiens leven neffens mijn alleen zijn waert te prijsen,
Wat toeft ghy Paris met het Vonnisse te wijsen?
Na dien mijn ooghe langh heeft op u dry ghedwaelt,
En 't Goddelijcke schoon ten ooghen in ghehaelt:
Soo sweer ick: o Cypres! dat door u geestigheden
Mijn hartje staet bedeest; ja dat mijn gantsche leden
Wt stooten teghens danck de onlanghs vaste min,
Tot mijn OEnone Lief, en schoone Velt-Goddin,
Wel aen ick sweer de Phrigen
Haer wel verdiende straf hier voor te sullen krijghen.
Treckt na de Griecxsche kust, d'Atriden volghen u,
En zijn voor Hector noch voor de Troyanen schu.
Binnen.
Minerva troost haer selven, en eyst gheen wreede wraeck
Op desen Jonghelingh om sijn ghewesen saeck.
Binnen met Mercur.
Helaes! waer blijf ick nu met dit verschil te wijsen,
En nochtans moest ick d'een of d'anders schoonheyt prijsen.
Vreest niet op Koninghs Soon?
Laeght ghy als vondelingh doe men Priamo quelden
Om u te dooden, ach! gantsch teghens hert en sin,
Van die u had ghebaert, dats Troyens Koningin.
Hoe kan dat moghelijck zijn.
Sy sieck'lijck op haer Koets noch van u swangher sat:
| |
| |
En dat sy baerde een Torts die Laomedes Stamme;
Ja 't gantsche Asia bedeckten met sijn vlamme:
Het welck wert soo beduyt, of ghy Priami Soon
Vernielen soud' door vlam u Vaderlijcke Kroon.
Doch 't is de vlam gheweest die ghy om dees Goddinne
Noch in u herte sult ghevoelen door haer minne.
't Schijnt onghelooffelijck, dat ick een slechte slaef
Wel aen ick salt doen blijcken
Dat die de Standert is van Laomedes rijcken:
Dats Hector sy u Broer: en dat Deyphebus
Om-helsend' u ontfangh met vriendelijcke kus:
En dat Polexima met haer Yvore handen
V sal gantsch minnelijck als broeder lief aenranden:
Ja 't gantsche Troya sal met vreughde zijn vervult,
Wanneer ghy in haer Hof, als Prince treden sult.
Daer woont de schoon Goddin
Die door mijn Soon haer min
En weerliefd' u sal toon.
Adieu mijn Vlock! ick gae door Veneris bevel:
De liefde van OEnoon ick uyt mijn sinnen stel.
En wissel nu mijn eerste min
Aen Grieckens schoone Koningin:
De Herders Staf, en Boere Stock:
De Schaepjes, en 't ghewolde Vlock
Dat ruyl ick nu voor Venus raet
Aen Wapens, Swaert, en Hoofsche staet.
Binnen.
|
|
Auteursrechtvrij