Vermakelijcke uyren

Jaers-Liedt.

Stemme:
O Zaligh Heyligh Bethlehem.

O Mensch! vernieuwt in 't Nieuwe Iaer:
Legh af. Legh af het pack der zonden,
Na Bethlem keert; begeeft u daer;
De Zoone Gods Mensch wert bevonden.

Waerom een Mensch? Een teeder Kint?

Waerom so arremlijck gebooren?
Om dat sijn Godheydt ons bemint,
En door sijn Menscheyd heeft verkooren.

Waerom so naeckt, so bloot, so koud,

In't Schuurtje by de stomme Beesten?
Om dat sijn Menscheyd leeren soud
Versmaden, dat hier schijnt het meeste:

Dat's Rijckdom, Eer, Wellust, en Pracht,

Staet, Goude Kroonen, rijck beperelt;

[p. 157]

 

Om datse Godt de Heer cleyn acht

 

Zendt hy sijn Zoon naeckt in de Werelt.

 

Als een onnoosel Lam oft Kindt:

 

Sachtsinnigh, en heel goedertieren;

 

Die ons van alle last ontbindt,

 

So wy hem als ons Heyland vieren.

 

Vernieuwt in't nieu, ô Mensch! 't is tijt.

 

Ey! opent u verblinde ooghen:

 

Denckt wie hier is; en wie ghy sijt;

 

't Is langh genoegh u selfs bedroghen.

 

't Is langh genoegh gewroet in 't slijck,

 

In't vuyle slijck van uwe zonden.

 

Gheen Gout, gheen Gelt, en maeckt ons rijck,

 

Dies blijft aen't Werelds niet verbonden.

 

Gods Zoon komt naeckt in arremoed

 

Hier op dit droevigh dal der traenen:

 

Tot af-stand van de overvloed

 

De zotte Menschen te vermaenen.

 

Hy wil dat wy ons offerhand

 

Sijn Godheyd sullen komen bieden.

 

Hy wil dat onse herte brand

 

In liefd' tot Godt de Wereld vlieden.

 

En toonen Schat van waere deught,

 

Ootmoedigheyd voor alle saecken,

 

Om in het Nieuwe Iaer met vreught

 

Ons Ziel in Gode te vermaecken.