Pampiere wereld

[Heeft de liefde wetten]

Stem: Vlied heen droeve zugjes.

HEeft de liefde wetten,
Waerom zoud ik dan mijn Lief, mijn Amarillis niet beminnen?
En mijn zinnen zetten,
Op de keurigst, en de schoonste schoon van al de Herderinnen?
't Vrundelijk wezen van Amarillis steelt my mijn hert;
Over schoone Meyd,
Mijn Zieltje leyd,
In liefdens zoete smert.

Eten, drinken, slapen,

Niet en is 'er dat mijn hert kan eenig rust oft luste geven;
Ik en heb mijn Schapen,
's Morgens voor den opgang van de Zon, ten Boschwaerd niet gedreven,
Oft mijn gedachten die leggen en malen in minnery,
Hoe ik na mijn wil,
Mijn Amaril,
Vw gunst best trek tot my,

Oft wat ik zal maken,

Waer door dat ik van mijn Lief, mijn Amarillis zal genieten,
Dat haer rooze kaken,
Door een kusjen doen verzachten minne-quelling Liefds verdrieten,
Ach! ach! mijn Amarillis, mijn Engel, wat lijd ik pijn,
Dat ik niet en mach,
Van dag tot dag,
By Amarillis zijn.

Ach! de teere boompjes,

Die haer topjes door de wind met zoet gewemel neder buygen;
Al de water stroompjes,
Die hier vlieten, zullen aen mijn Amarillis wel getuygen;
Van al de zugjes, en droevige traentjes die ik door min,
Hier ten offer doe,
En zendze toe
Mijn Lief, mijn Herderin.

Schoone Herderinne!

Mocht ik met mijn zuchjes eens uw teeder hertje doen bewegen?
Mocht 'er voor mijn minne,
Zoo veel zoetigheyd eenmael van Amarillis zijn verkregen;
Dat ik haer lipjes, haer kaekjes, haer borsjes, kreeg na mijn wil,
Hemel! wat een vreugd,
Zoud dan mijn jeugd,
Geschiên van Amaril.