[Myn geest, ô Heer! zoekt u te loven]
Stemme: Zal ik noch langer met &c.
MYn geest, ô Heer! zoekt u te loven,
Tot heyl, en vreugd van mijn gemoed;
Het Hemels gaet het Aerdsch te boven,
Van 't Aerdsch my 't Hemels walgen doet;
Niet met gelaet,, maar in der daed;
Niet in het oog, met een bedrog van schijn,
Om heilig voor den mensch geacht te zijn.
II.
De glory van een deugdzaem leven,
Bestaet in 't doen, maer woorden niet;
Misdeed ik yets, wild 't mijn vergeven,
Wat in mijn leven is geschied;
Gy weet het Heer,, het doet my zeer,
Heb ik te buyten uw geboôn gegaen,
't Berouwig hert wild ingenaed ontfaen.
III.
Wie is ter wereld oyt bevonden,
't Zy in wat staet van heyligheyd;
Die niet gevallen is in zonden,
Och! Goddelijke Majesteyt;
Dies was uw dood,, den mensch van nood;
Om door uw dood te vryen ons van pijn,
Woud gy, ô God! aen 't kruys genagelt zijn.
IV.
Dit voorbeeld hebt gy ons gelaten,
Te volgen uw voetstappen na;
Uw lijden kan den mensch niet baten,
Ten zy men willig met u ga;
En hem afkeert,, van quâ begeert,
De wil, het vleesch, en 't ydele gedacht,
Door waer berouw, na zielens welvared tracht.
V.
O liefde Gods! tot ons gedreven,
O Vaderlijke zorg! tot loon,
Hebt gy voor onze zond gegeven,
Vw eenigen gebooren Zoon;
Zijn vleesch en bloed, ons schuld voldoed;
Zijn vleesch en bloed, tot spijs en drank, na wensch,
Om te bevrijen den verlooren mensch.
VI.
Gy hebt ons, Heer, gebaent de wegen,
Waer onze zielen moeten gaen;
Waer 't eeuwig leven werd gekregen,
Waer alle zonden werden uyt gedaen,
Door rechte Trouw,, van waer berouw,
Door rechte trouw, en af stand van de zond,
Werd onze ziel bevrijd van doodes wond.
|
|
Auteursrechtvrij