't Zamen-zang, van Coridon en Amarillis.
AMarillis, ach! waer heen?
Mijn waerde Nimph, vlucht niet,
ey! blijft een weynig staen;
Zoo 't u wil is, spoeyd uw treén,
Schoon Herderin, na 't koelste van de Lomm're blaên;
Ik mijn Veel,, gy u keel,
O zoete vreugd,, pronk van Jeugd,
Is Amarillis door haer deugd.
Zoete snikjes,, lief gequeel,
Schoon Amarillis, blaest gy uyt uw lieve mond.
En de stikjes die uw Veel
Zoo zoetjes, Coridon, mijn grage lusjes jond;
Zijn heel schoon,, door de toon,
Die gy verstaet,, als gy de maet
Speelende met uwe voeten slaet.
Zoeter zoetheyd,, is 'er niet;
Als daer mijn Veel vermengd is met uw lieve stem;
Wat in't bloed leyd,, dat verschiet,
En snakt met graegte na uw zang vol pit, en kiem,
Is, zoete Meyd,, vol geestigheyd.
Coridon swijg, het is gevleyd.
|
|
Auteursrechtvrij