Het vierde deel,
Bestaende in minnelyke zang-rymen.
Astreas strafheyd,
Tegens Celadons Getrouwigheyd.
Stemme: Florida zoo 't doch wezen mach.
EEr noch den dageraed begon,
Gaet zich den Herder Celadon,
Van stal, en wooning scheyden;
En liet, in het bedouwde gras,
Zijn lieve schaepjes weyden.
II.
Den Herder vol van minne brand,
Gaet neder zitten op de kant
Van Lignons koele stroomen;
Daer hem de Min het hert verblijd,
III.
Zoo haest Astreas lieve bond,
Celadon op den oever vond,
Quam hy den Herder streelen;
Die daer, als by Astrea ziet,
Terstond een droevig lied,
Van Min, begint te queelen.
III.
Ach, ach Astrea! dus verby?
Slaet gy u woogjes niet op my,
Wat heb ik dan misdreven?
Ey, ey Astrea! blijf wat staen,
Wild hem zijn schuld vergeven.
V.
Ontrouwen Herder, zeyde zy,
Is 't u dan niet genoeg dat gy,
Vw snood bedrog verliende,
Een Maegd, die noyt zoo veel verdriet,
In 't minste deel verdiende.
VI.
O gybedrieger! als gy zijt,
Zoekt gy met alle leet, en spijt,
Schaem u, dat gy noch dus voor my,
Vw valscheyd durft vertoonen.
VII.
O gy meyn eedigen! vertrekt,
Wiens hert met schijn-deugd is bedekt,
O gy bedrieger! ga vry heen,
Ach! ga bedriegt 'er een,
Die niet en kend uw liegen.
|
|
Auteursrechtvrij