|
| |
| |
| |
Eerste handeling.
CELIODANT met een doel gewapende Zoldaten.
't GEluk des Oorlogs hangt meer aen'tbeleyd, als krachten;
Zoo wie in d'Oorlog wil de zegening betrachten,
Die moet niet op zijn macht, maer op de rede staen,
En meerder met beleyd, als met verwaendheyd gaen.
Na dat men krijgs-raed hield, om op des Vyands wallen
Een proef te nemen, en met stormen aen te vallen,
Bestemde men, zoo lang te wachten, tot de nacht
Haer loop wat verder, als ten halven, had gebracht;
O groote Goden! laet de gunst van uw genaden,
Versterken dit mijn volk, en zegend gy de daden,
In d'aenslag, die by ons op heden is beleyd;
Uw hulp zy onze kracht, ons wit, voorzichtigheyd.
Mijnhelden! zoo gy zoekt van beyden een te erven,
Dat's eer bevechten, oft in't veld met eer te sterven,
Zoo zult gy, onder my, gelijk mijn kind'ren gaen,
Gemoedigt, dezen nacht met onzen vyand slaen;
Waer toe den Hemelschijnt te zijn op onzer zijde,
De Sterren, en de Maen, al oft zy willen mijde,
Den Vyand dienst te doen, verdonk' ren vast hun licht,
En blinden zoo, ey zie! den Vyand het gezicht;
Nu is de rechte uur tot ons Geluk gebooren,
Zoo yder zich wel quijt, is's Vyands Stadt verlooren;
Men vind die op het swakst hier aen de Zuyder hoek,
Dies is het raedzaemst dat men daer eerst proef verzoek;
Elk grijp nu moed en hert, om moedig aen te vallen.
CELIODANT doet een aenval op de Stad, Trommel en Trompetten werden geroert, de Schildwacht van de Stad, Volk vernemende, roept.
Den Vyand zoekt met list te raken o pde Wallen,
Allarm, op, op, op, op, op mannen, op, val aen.
ARIONTHE met eenige Soldaten uyt vallende, drijft CELIODANT terug, en werd in het vervolgen doodelijk gewond.
Dezegen is by ons, maer komt my dier te staen;
't Bloed stremt my, 't herte flaeut, de Ziel is aen't vertrekken;
Ach! Helden, laet mijn dood u voor een bake strekken,
Om met uw bloed en moed te strijden voor die geen,
Die zelver goed en bloed opzet voor het gemeen;
| |
| |
Toond uwen Koning trouw, u zal getrouwheyd blijken;
Ik bid u, voor mijn dood, en wild doch niet afwijken
Mijn Vader; na wiens kroon Argire lagen leyd,
En aengezien't Geluk op losse spillen dreyd,
Is zelfs den Koning, laes! het noodelot verschooren,
Doch!'t werd, door trouwigheyd, in luk vaek weêr herbooren;
Dies bid ik u noch eens, gy Helden! die hier staet,
Dat gy getrouwigheyd ter dood toe blijken laet;
Mijn dood zy u een les, om trouwigheyd te leeren,
Hy eerd geen Goden, die den Koning niet wil eeren.
De flaeute breekt mijn spraek, de dood toond haer geweld,
De dood verheerlijkt hem, die sterven mach in't veld.
KONING. ROSANIERE. ERGVNTVS.
Hoe staet het, krijgsliên? is ons d'overhand gebleven?
't Geluk is op ons zijd, waer Arionth in't leven.
Ach! liet mijn Zoon de Ziel?
Mits hy te moedig, laes! op zijnen Vyand viel.
Mijn steun en troost my dus ontnomen?
Wat ramp, wat ongeval mach ons noch overkomen!
Wat leet, wat ongeval hangt ons noch boven 't hooft!
O Koninglijke Bloem! nu dat uw luyster dooft,
Nu dat uw bleeke mond de dood voerd nauw lippen,
En dreef, door's Vyands stael, de Ziel door roode tippen
't Gemoedigt lichaem uyt, zoo dat dit bleek gedaent
Met Peerlen werd bestrooyt van mijn bedroest getraent;
O moed! vol's Konings bloed, uw Vyanden gebleken;
O doode mond! kon't zijn dat gy noch eens mocht spreken;
O mannelijken arm! ontbloot van't blanke stael,
Omhels, omhels my noch eens voor de laetste mael;
Gy, die om Vader, en om Zuster te bevrijden,
Ontijdig, voor uw tijd den dood hebt moeten lijden,
Beweegt mijn droeve Ziel tot eyndelooze rouw,
Draegt gy ons gunst, ô Goôn! ô Goôn! zoo toon het nouw.
Helaes! nu is het tijd van weenen, en van klagen.
Mits ons het noodlot drukt in droeve nederlagen.
Al wat het onluk heest dat word ons opgelaen.
De rampspoed die ons treftheeft geen gelijk op aerde.
En drukt, helaes! te zeer uw Koninglijke waerde.
De Kroon staet ingevaer, ons levenzelfs in nood.
Wy in benautheyd, en mijn Broeder, laes! gedood.
Men hoort niet in de Stad dan zuchten en dan karmen.
Och! of den Hemel eens woud over ons erbarmen!
| |
| |
Och! of den Hemel ons een uytkomst gaf in't end.
Zoo niet, men roofd uw ziel, mijn kuyscheyd word geschend;
Ach Hemel! ach! verhoor ons klagen, en ons zuchten,
En doet ons vyand van ons Stad, ô Goden! vluchten;
Den vyand die ons volgt in doodelijken haet,
Vermits uw Majesteyt Argires liefd versmaed;
Haer liefde zoekt uw gunst tot Echtelijk vereenen,
Waer uyt den oorspronk is ontstaen van dit ons weenen;
En zijn hier in de Stad omlegert en bezet,
Daer wraek-lust nu het swaerd op ons verderven wet.
Wat uyt-komst, ach, helaes! in dit ons droevig lijden?
Indien ik met getraen den vyand kost bestrijden,
Ik trad Celiodant alschreyend te gemoed,
Bestormde zijne ziel met Maegdens trane vloed.
Met tranen, met geschrey is hier niet uyt te rechten.
Veel minder is 'er kans den vyand te bevechten.
Ach! wat raed? mijn raden is te niet.
Vermits wy al te diep vervallen in't verdriet.
Wat raed, eylaes! wat raed? wat raed? 't is best vertrouwen,
En in de nood de hoop op's Hemels gunst behouwen,
Grijp moed, mijn Vader, cy! bedroest u niet te zeer.
Zoo gy beswijkt, zijg ik los onder't noodlot neêr;
De moed in tegenheyd stut neêrlaeg door vertrouwen.
Dies is het best de moed in't onluk te behouwen;
Het herte, aen de Goôn te stieren in den nood.
Zoo vind men troost, en vreugd al waer't schoon in de dood.
't is waer, wat ongeval den mensche mach ontmoeten,
Dat kan geduldigheyd door's Hemels gunst verzoeten,
Dies men met Offer dan der Goden wraek verzoen.
Op hoop van dat Geluk laet ons hun Offer doen,
Met schreyen, en gebeden,
Met innerlijk berouw, en onbesmette leden,
Op dat de zonde door de offerande keer.
Den Hemel's vyandts macht van onze wallen weêr.
Binnen.
ROSANIERE.
Nu als van hoop berooft, schijnt hoop my noch te peyen,
Wat hoop, eylaes! wat hoop zal onze droefheyd scheyen?
't Onzeker geeft wat moeds, maer ach! wel overdacht,
Vind ik mijn voorstel noch onvruchtbaer, zonder kracht;
'k Heb met weemoedigheyd deesletteren geschreven,
Die ik zal onderstaen aen Rosiljon te geven,
Door een vertrouwde bood, en af-gerechten man,
Die my in dit geval zal dienen, zoo hy kan,
| |
| |
Behendiglijk met list door's vyands leger raken,
Om Rosiljon mijn nood en leed bekent te maken,
Hem aen te dienen ons ellend, en sware pijn,
Verzoekende dat hy wil onze hulper zijn;
Osprakeloos verzoek! als gy hem zult verschijnen,
Soo druk hem droevig in het lijden, en de pijnen
Die mijn verkropte borst benaeuwen totter dood,
Op dat hy willig ons wil helpen uyt de nood.
En 't uyterste gevaer, waer in wy zijn gekomen;
Ach Hemel! 't geen ik nu, door nood, heb voor genomen,
Volvoer dat na mijn wensch.
Op uw gebod, aen my gedaen, verschijn ik hier,
Om willig t' uwen dienst mijn leven te betoonen.
Vertrouwt my dat ik zal uw trouwigheyd beloonen;
Doet, bid ik, alle vlijt, dat gy door 't leger breekt,
Schoon dat in deze zaek voor a veel onheyl steekt,
Soo is'er nochtans troost en uyt-komst te verhoopen,
Vermits gy hier of daer noch vinden zult een open;
En speurt den Ridder na, den Ridder Rosiljon,
Die door zijn moed en kracht vaek Leeuwen overwon;
Door wapens, en door swaerd bestreed de kloekste helden,
Die oyt gewapend zich in swaren oorlog stelden;
Dies voerd hy in zijn schild een overwonnen Leeuw,
En word den tweeden Mars genaemt in onzen eeuw.
Dees is 't dien ik verzoek dat gy van mijnent wegen
Tot hulpe van ontzet wild zoeken te bewegen;
Bid hem om mijnent wil den oorlog aen te gaen,
En dat hy onderstae den vyand op te slaen;
Tot welken eynde gy hem deze brief zult dragen.
Ik die in dit geval, om u Princes! wil wagen
Mijn leven, ziel en lijf, begeet my op het pad,
Op hoop't geschiede, zoo Princes het geerne had;
De diepe nood waer in uw hoogheyd leyd gezonken,
Uw tranen, en't gezucht doen my't gemoed ontfonken,
Om door medogendheyd, te zoeken, in uw nood,
Getrouwe bystand, schoon ik boeten't met mijn dood;
Als een trouw onderdaen verplicht aen zulke wetten,
Die reden en natuur mijn wil te voren zetten,
Begeef ik my, en dat gewillig, op de reys.
En uw gewill'ge dienst zal ik na haren eys,
Met een volkomen loon, Ergunte! zoo beloonen,
Als immermeer Princes haer kan aen yemand toonen;
Doet maer uw best en vlijt.
Princes het zal geschiên,
My zult gy trouw'lijk uw gebod volbrengen zien.
|
|
Auteursrechtvrij