De overdaed,, en doet geen baet.
BY Tantalus mach ik in 't minnen my gelijken,
Mits gy uw gunsten my in overvloed laet blijken;
Vw vriendschap voed mijn Min, zoo dat ik tot de borst,
Sta midden in de vocht, en noch tans lijd ik dorst;
VVaer toe, Iufvrouw! waer toe, my langer opgehouwen,
Indien ik uwe gunst vind tegens mijn vertrouwen?
Zoo gy my niet en meend, waer toe veel vryigheyd?
't Is u de beste eer, my daedlijk afgezeyd.
BEurd het niet dagelijke onder die gene die de Liefde plegen; dat 'er groot bedrog in dien handel omme gaet? ziet men niet hoe lichtveerdig en wulps, de lusten tot zodanige oeffeningen de jonkheyd weten te vervoeren? ja zoo, dat meenig minnaer zulks in der daed meer bevind, als ik daer van zou kunnen verhalen; hoe liftelijk (door veynzery) weet menig Dochter haer hert te vervalschen, en met een schijn-gunst het geheym der minnaers gemoederen uyt te lokken, om zijn hert en meening te verspieden; zijn grond wetende, haer als dan in zulk bedrog te verheugen. Hoe menig Dochter kan'er door haer gemoed overtuygd werden, haer in deze zaek misgaen te hebben; ja zoo verre, dat de eerbaerheyd dikmaels ter zijden gesteld is, om hier door longmans aen te houden, op hope, dat zy door dien, ander en mochten bewegen, en om de eere te genieten, dat 'er een blaeuwe scheen gehaeld is.
WAnneer een Dochter, oft een maegd,
Het lof van deugd, en eer behaegd;
Ik wil haer dit voor 't beste raên,
Geen stoet van vryers toe te staen;
Veel min (uyt lusten van de keur)
De vryers lokken voor de deur,
Held gy na 't trouwen, wijs'lijk vrijd,
Die meer als een mind, opspraek lijd.
Waer toe, ey! zeg eens, Jonge Maegd,
Uw eer, zoo lichtelijk gewaegd?
Dat gy in vryheyd verder gaet,
Als eerbaer liefde u toelaet?
Daer gy van herten niet en meend,
Die geen die gy verlof verleend,
Dat hy (na lust) u kust, en streeld,
In 't kort, zijn minne ranken speeld;
Denkt vry (ô maegd) als dit geschied,
Uw maegdomglijd, al weet gy 't niet.
|
|
Auteursrechtvrij