Sluyt-rympjes.
DIen God, die 't al geschapen heeft,
Al wat 'er is, al wat 'er leefd,
Dien God, in goedheyt over goed,
Mijn ziel gebeden storten doet,
Op dat ik door zijn goedheyd ken,
Wie dat ik in mijn zelven ben.
O Heer! leer my in dit geval,
Wie dat ik ben en worden zal;
O Schepper! stort doch in mijn Geest,
Te kennen wat ik ben geweest;
Geen stof, geen aerd, maer enkel met,
Geen schim oft schaduw die men ziet;
Ik ken, als dat ik ben gebaerd
Uyt vochtig slijm, in brossen aerd;
Door slijm ben ik in aerd gevoed,
En aerde ik weêr worden moet;
In aerd nam ik mijn wezen aen,
In aerde moet ik weêr vergaen:
En door de aerde ben ik yet,
En ga door aerde weêr te niet;
Ik ben gelijker wijs het glas;
Ik ben gelijk het weke was;
Ik ben gelijk een bloem op 't veld;
Ik ben gelijk als sneeuw die smelt;
Ik ben gelijk het brossche riet,
Op heden wat en morgen niet;
O Heer! als ik dit over peys,
Leer ik de krankheyd van het vleys;
Ach! als ik dit in mijn beken,
Leer ik te recht wie dat ik ben;
Zoo leer ik recht in mijn gemoed,
Hoe dat ik ben en worden moet.
Een zondaer zijnde Satans vriend,
Een slave die zijn wille diend,
Die ben ik heden door het quaed,
Dat in mijn hert geworteld staet,
En dus lang is in mijn geweest,
Tot nadeel van mijn ziel, en geest;
Ik bid u Heer! verleen aen mijn
Dat ik geen zondaer meer mach zijn,
Maer dat ik na uw wil en woord,
Mijn leven leyde, zoo 't behoord;
In recht berouw, en ware boet,
Zoo word ik als ik wezen moet.
Zoo ik wel eer met mijn gedicht,
Mijn even naesten heb omsticht,
Oft eenig laster aengedaen,
Oft eenig ander quaed bestaen;
Indien door toeval oft verdriet,
Hier eenig misslag waer geschied,
Oft yets gepleegd door noods bedwank,
't Zy met de wil, oft tegens dank.
Ik bid u dat gy door dijn kracht,
Mijn wild verleenen zoo veel macht,
Dat ik van nu, ô Heer! voortaen,
Mach alle zonden tegenstaen;
En met geen wraek en met geen leed,
Beloonen 't quaed dat yemand deed,
Oft eenig spijt aen my geschied,
Met laster-rijm te wreken niet;
Maer dat ik aen de jonge jeugd,
Een wijzer wezen mach ter deugd;
En rijmen rijmpjes die noyt zijn
Vergiftigd met onkuysch fenijn;
Maer rijmpjes die de liefde doet
Voort komen uyt een reyn gemoed;
En rijmpjes eygen aen de deugd;
En efter vrolijk voor de jeugd;
En rijmpjes die ons wijzen an,
Te schuwen al wat schaden kan.
Gun my, ô Heer! dat ik mijn pen,
Tot zulke rijmpjes doch gewen;
En dat ik mach mijn leven voên,
Om met mijn leven vrucht te doen;
Te trachten na geen overvloed
Van aerdsche rijkdom, werelds goed;
Te trachten niet, door vuyl begeer,
Na hooge staet, na werelds eer;
Gun my geen averechtze zin,
In lusten van een valsch gewin;
Maer Heer! verleen my een gemoed,
Dat zijn beroep, en plicht voldoet;
Dat God voor alle zaken kend,
En zich tot alle deugd gewend;
Dat niet en wil 't geen niet behoord,
En zich beweegd vind door uw woord,
En dat geen laster tongen acht,
En na geen weder wrake tracht.
O Heer! verleen my zulken geest,
Die voor uw strenge oordeel vreest,
En die aldaer zal moeten staen,
Ten Hemel ofter hellen gaen;
O Heer! ik die mijn schuld beken,
En veele ponden schuldig ben,
En weynig hebbe dat ik geef,
Dies ik voor uwen oordeel beef;
Vermids dat ik dien lesten dag,
Van rekening niet over mag;
| |
Rechtveerdig Rechter, ziet my an,
Die garen wil maer niet en kan;
Die niet en kan en garen zouw,
En niet kan geven als berouw;
O kleyne zom! ô groote schuld!
O Heer! ik bid u, heb geduld,
Ik weet gy zult geduldig zijn,
Schoon dat gy weynig krijgd van mijn;
Vermits gy op het herte ziet,
En op de groote schulden niet;
Dat ik, ô Heer! in schuld vervil,
Was niet altijds met quade wil,
Maer vaek door toeval, oft door nood,
Dies: Wild niet, Heer! des zondaers dood;
Maer door u dood, u kruys en pijn,
Den zondaer doch genadig zijn;
Door tranen en oprechte boet,
Door goede wil, en reyn gemoed;
Door 't hert dat een goed opzet maekt,
En alle zonden gantsch verzaekt;
Door 't hert dat nu gerust en stil,
Zijn eygen misslag straffen wil;
Door 't hert dat van de zonden scheyd,
En op zich zelfs het ooge leyd,
Door 't hert dat in berouw den Hemel tracht te erven,
Te leven na de spreuk, die zeyd: Gedenk te sterven.
|
|
Auteursrechtvrij