Pampiere wereld

[p. 166]

Wereldsche wellusten, strikken der zielen.

Stemme. Rozemond die lag gedoken.

MAch men niet te recht gelijken
Deze wereld by een val?
Wereld! die aen ons doet blijken,
Dat hy ons bedriegen zal;
Wereld! gy lokt mijn gemoed,
Als de val het muysjen doet.

Satan (om de ziel te vangen)

Heeft het lok-aes van zijn vreugd,
In des werelds val gehangen,
Tot bekoring voor mijn jeugd;
En hy lokt my met dat zoet,
Als de val het muysjen doet.

't Muysjen (in de val getogen

Door de graegte tot het aes)
Voeld zich onverziens bedrogen,
En 't beklaegd zijn lust, helaes!
En het vind zich heel bedroefd,
Om een weynig, naeuw geproeft.

Rijkdom, wellust, werelds eere,

Staed-zucht, pracht, en hovaerdy,
Daer beneffens te begeere,
Wellust, weelde, lekkerny;
't Is maer voor een korten tijd,
Daer de ziel zoo lang om lijd.

Eer men 't aes begint te proevent,

Valt de val van 't leven toe,
En de ziel raekt in bedroeven,
Want men leefd men weet niet hoe;
Heden is men rijk en groot,
Morgen leyd het lichaem dood.