's Werelds ydelheden,
Stemme: Vaert wel Scepters.
DE Wereld, en de vreugd van wereldlijke lusten,
Zijn niet dan ydelheyd der ydelhe ên eylaes!
't Geen men te recht bevind als 't lichaem zoekt te rusten,
Door doodes slaep in 't graf, daer 't is der wormen aes.
De lust in d' hoogste top van mijn vernuft gerezen,
Om af te beelden (na vermogen van mijn macht)
Wat dat het leven is, of wat het schijnt te wezen,
Zoo ik niet te vergeefs vertrouw mijn zwakke kracht.
Op winning is, van God, ons 't leven hier gegeven,
Ter tijd toe dat de dood voldoening van ons eyst,
En dat zy ons ontroofd de krachten van ons leven,
Op dat de ziel, van hier, na Godes woning reyst.
Waer niet de woorden, maer de daed zal moeten gelden,
Om (na ons werken) loon van Christo te ontfaen;
Waer onze zonden ons al zelver zullen melden,
Die in het boek van ons gemoed geschreven staen.
Gelukkig is dien Mensch die daer mach zijn bevonden,
Zuyver, en zonder vlek, voor Godes aenschijn zoet;
Dat's die door waer berouw van zijn bedreven zonden,
Gezuyvert heeft de vlek van 't knagende gemoed.
God zal zijn oordeel voor den menschen gaen bereyden,
En geven yder loon na dat hy heeft gedaen;
De Bokken zal de Herder uyt zijn Schapen scheyden,
Wee! die het oordeel moet tot zijne straf ontfaen.
Wat zal, ô trotze Mensch! wat zal u trotsheyd baten,
Wanneer uw ziel voor God met zonden is bevlekt?
Een ysselijk geween u stem zal hooren laten;
O Bergen! valt op ons, ô Heuv'len! ons bedekt.
Wat zal dan baten 't schoon geçierzel der paruyke?
Het blond gekrulde hair dat om de pruyk verspreyd?
Als ons de wreede dood de oogen doet toe luyke,
Wat is die schoonheyd dan anders als ydelheyd?
Wat baet het sneeu-wit vel, verçierd met bloosde kaken?
Wat baet dan schoonheyds lof, daer men veel moed op draegd?
Kan 't schoon, van 't schoonheyds lof de schoonheyd yets vermaken,
Als van 't geworremt ons het vleesch word afgeknaegd?
O neen! wat baet dan schoon? wat baten trotze treden?
Wat baet den pracht van zijd, en 's lichaems yd' le pronk?
Wat baet dan schoon gestalt van lichaem en van leden?
Wat baet dan't zoet gelach, of vriendelijk gelonk?
Wat baet de rijkdom dan, oft macht van machtigheden
Een 's Koninks, Vorst, oft Prins, ja Keyzers, rijk van haef?
Hoe meenig heeft de dood van dezen overstreden,
En door haer macht gemaekt zoo meenig Heer tot slaef?
Hoe kan Natuur noch zijn genegen, door 't begeeren,
Na 't geen dat voordeel schijnd, nochtans tot schade strekt?
Wanneer men het gemoed van lust laet overheeren,
Tot mellust, die in 't hert niet als onrust verwekt;
Waer van dat voedster is de gierigheyd boosaerdig,
Die door haer valsche lust begeert met schijn bedriegd,
Dat zy het meest verkiest 't geen dikwils 't minst is waerdig;
Vertrouw haer schalkheyd niet, haer snoode list ontvliegd.
Wiens schadelijk bedrog (in waerheyd) men kan derven,
Wanneer men het gedacht tot doodes komst verport;
Neemt mijn vermaen in 't goed (ô Mensch!) Gedenkt te sterven;
De tijd die vliegd zoo snel, en 't leven is hier kort.
|
|
Auteursrechtvrij