Pampiere wereld

[p. I]

[p. III]

Opdracht, Aen De hoogloffeliicke, wel wijze, en zeer voorzienige Heeren, de E.E. Heeren bvrgemeesteren Van Onze wijdvermaerde koop-stad. Amsteldam.

Mijne Heeren,

DEN Philosooph Socrates, gezeeten in zijn Schoole, vraegde zijne Leer-Iongers, Quid de Magistro? zy aen haren Meester, Quid de Discipulis? dit gepast op mijn voornemen om deze mijne Pampiere Wereld aen uw E.E. Achtbare op te dragen; vraegde ik mijn Musa, Quid de Magistratu? waer op mijn Kunst-vrou deze antwoord heeft gezongen:

Vw Heeren heerschen zoo, dat hare heerschappy,
Voed vreede, gunst, en kunst, in d' Amstel burgery.

Dese, als sporen aen mijn genegentheden, drijven my zo verre, dat ik mijn onwaerdigheden, aen den Altaer uwer E.E. onuytspreekelijker waerdije, koom op offeren, gevoed met zulck vertrouwen, dat de glans van uwe heusheden mijne begane faelgreepen, daerze zijn mogten, met een straeltje van verschooning zal bejegenen.

Den grooten Alexander, een wonder des werelds, heeft den vermaerden Poët Homerum, hoe wel hem onbekent, zeer bemind, alleenig om zijn schrijven; zulcks dat den Koning zich noyt liever vergeselschapt heeft gevonden, als met het boekxken Iliada, gemaeckt door Homerus.

Pyrrhus, Koning der Epiroten, gebooren over de

[p. IV]

twee hondert Iaren na dat Eschines leefde, heeft noch in zijne tijd, de boeken van dien Philosooph in zulker waerde doen houden, dat hy groote Schatten van goud daer aen besteed heeft: blijkelijk dat deze kunsten loflijk zijn.

Ik, een geringen navolger der Poëten, heb mijn gebeden aen Apollo uytgestort, dat zijne Godheyd deze mijne onrijpe vruchten zoo smaek'lijk wilde maken, datze eenige zoetigheden aen mijne hoogloffelijcke Heeren, en trouhertige Burgervaderen mochten voort brengen, op datze, alzoo, onder de bescherminge harer E.E. Achtbaerheden, veylig mochten rusten, en bevrijd zijn voor haer wangunstige lasteraers, die al voor lang, op deze mijne oeffeninge geschrolt hebben; ik beken het garen, 'tis mijn pop, maer niet mijn Afgod, ik speel 'er meê als 't tijd is, om geen tijd vruchteloos te laten, ook is het niet vergeefs gepopt, daer het spel te nut gedijd; zulks is gebleken aen onze Tooneelspeelen, welker vruchten de Ouderlooze Armen, en Arme ouden, der beyder Gods huyzen, omberoemelijk, genooten hebben, na datze op onze Amstelsche Tooneelen vertoont zijn; boven dat zijn zy my een steun geweest, zoo wanneer de ongunst van 't geluk my 't noodlot op den hals drong, zulks dat ik haer vermaek, met nut gemengt aen mijn E.E. Achtbare Heeren op offer, met demoedige verzoeking dat haer onwaerdige kleynheyd, onder 't beschut van uw EE. onwaerdeerlijke Grootheyd mach berusten, tot een oprecht ken-teeken van mijn schuldige plicht, en burgerlijke genegentheyd tot mijne Hoogloffelijke Overheyd; mochtenze zoo waerd gekent werden, zouden zy veel meerder vreugde aen haren voortbrenger veroorzaken, als zy wel gedaen hebben aen haer beminners; 't geen wenscht, en hoopt,

Hoogloffelijke, welwijse, zeer voorzienige,

Achtbare Heeren,

Uw E.E.

Aller onderdanigste, goedwilligste Dienaer en Burger,

Ian Hermans Krul.