Eerlycke tytkorting
(1634)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 60]
| |
Helena, Rogier.Helena.
VVAt isser dat op Aerden leeft,
't Gheen niet zijn haest verand'ren heeft,
En schielijck ken verkeren?
Geen dinghen hier ter werelt zijn
Hoe groot van macht, hoe vast in schijn
Die geen verand'ringh leeren.
Rogier.
Den Hemel, die op 't geurich Cruyt
Dat in de groene velden spruyt
De koele dau laet dringhen;
En çiert het lieffelijck ghebloos
Van Lely, Vyolet, oft Roos,
't Tuyght al veranderinghen.
Wanneer sy buyen neder stort,
En met een felle wint omgort,
Of senght met blixem vlaghen,
Een Roos, oft Lely schoon ontdaen
Als men die in haer fleur sach staen,
Leydt schielijck neer gheslaghen.
Helena.
Den mensch (ghelijck men heden siet)
Is heden wat, en morgen niet,
Door doodes felle donder:
Besit hy heden schatten waert,
Al is hy Koningh op der Aert
Hy leyter morghen onder.
| |
[pagina 61]
| |
Rogier.
Die gist'ren met ghewelt bequam
Veel steden door zijn kracht in nam,
Met kloeck beleydt in 't strijden:
En trotst op zijn gewonnen eer,
Leydt morgen selfs verslagen weer
En moet verwinningh lijden.
Wat baet doet staet, oft machts ghewelt,
Oft op gehoopte schat van gelt,
Kent een uyr levens baten?
Wanneer de doodt haer vonnis strijckt,
Oft als haer komst ghenaeckt, dan blijckt
De nieticheyt van staten.
Bequame tijdt, en stondt gebien my te vertrecken,
Laet u mijn danckbaer hert, tot een vergheldingh strecken
Voor u bewesen deught; die ghy my hebt bethoont,
Wensch ick ach! Vader, u op 't alderhooghst beloont;
Nu is de uyr vervult dat ick van u moet scheyde,
Nu is 't den rechten tijdt dat ick my moet bereyde
Te keeren wederom, daer ick mijn Ouders vind',
En daer ick mijn Heleen drie jaren heb ghemindt:
Ach! welcke min ick hoop met Gode te volherde,
En dat Helena sal noch mijn ghetroude werde;
Dies wegen Vader, ach! ick van u scheyden moet,
Vaerdt wel, vaerdt wel voor 't laest, met een danckbare groet.
Helena.
Holla; blijft hier by my, 'k wil niet dat ghy sult scheyde,
Voor dat ick selver sal u wederom geleyde:
Want sonder mijn (segh ick) sult ghy van hier niet gaen.
| |
[pagina 62]
| |
Rogier.
Hoe Vader; wat wil dit, hoe sal ick dit verstaen?
'k Acht niet dat ghy het meent, my langher op te houwe,
Dat ghy mijn nadeel soeckt, en ken ick niet vertrouwe,
Dat ghy mijn schade wilt, met quellingh, en verdriet,
Door 't hind'ren mijn's vertreck, dat hoop ick ymmer niet.
Helena.
Ick wil dat ghy by my, hier in dit Bosch sult leven,
En u alleen ten dienst (Rogier) van mijn begheven:
Ick wil al wat ghy wilt, u wil sal zijn de mijn,
Ick lief Rogier, vermits ick niet en ben, die 'k schijn.
Rogier.
Niet die ghy schijnt, hoe dat?
Helena.
De schaemte doet my schromen.
Rogier.
Wat hebt ghy (Vader) met dit segghen voorghenomen?
Helena.
Op dat ghy hier uyt mooght mijn eyghenschap vermoen,
Rogier.
Kent ghy my anders (als ghy zijt) vermoeden doen:
Te weten Eremijt.
Helena.
Nae 't uyterlijcke kleet,
Ick ben gheen Eremijt, hoe wel ghy my soo heet.
Rogier.
Gheen Eremijt? 't is vreemt, en oorsaeckt my veel vrese,
Door dien ick denck, by wie dat ick hier dan mach wese.
Helena.
By eender die met u wel wenscht ghepaert te zijn.
Rogier.
Hoe Vader, 't schijnt ghy raest.
Helena.
'k wil dat ghy blijft by mijn,
| |
[pagina 63]
| |
Soo sult ghy sien (Rogier) Helena met u paren,
De Goden sullen u haer werckingh openbaren;
Ghy sult (Rogier) hier sien Helena die u mint,
Indien ghy na mijn raet u wil ghenegen vint;
Ghy sult (Rogier) haest sien hoe schielijck alle dinghe,
Hellen (door tijdts verloop) na veel veranderinghe:
Helena, hout haer hier, en leeft ghelijck ick doe.
Rogier.
O Goden wat ick hoor? ey! Vader seght my hoe;
En op wat plaets ick haer, eens sal te spraecke komen.
Helena.
Eer dit gheschiet, Rogier, heb ick voor mijn ghenomen
t'Ontdecken u (uyt naem van haer) hoe sy begeert
Dat ghy hier blijft, en niet weer naer u Vader keert:
Voor en al eer ghy zijt in d'Echt met haer verbonden,
Op dat u Ouders vreucht werdt in dees vreucht ghevonden.
Rogier.
Ist droom?
Helena.
Ach! neen Rogier, het zijn der Goden wercken.
Rogier.
Indien den Hemel my, die gunste doet bemercken
Dat ick hier in dit Bosch, Helena trouwen mach,
Soo sal ick, al de tijt mijns levens, dach, aen dach,
Den Hemel, en de Goon op-off'ren danck ghebede,
Die my (door u) ach! Vader, dese waerdichede
Verleenden: dies ick bid, dat my u hulp geschiet,
Dat mijn ghewenschte lief Rogier noch eenmael siet:
Ey! Vader laet ons gaen, 'k en ken niet langer beyde,
Of dese Ziele moet van 't lievend' lichaem scheyde;
Waer vind' ick mijn Heleen? om wien ick stervend' leve,
Ach! Vader, wilt my doch een goede uytkomst geve;
| |
[pagina 64]
| |
Dat ick haer spreecken mach, laet my het luck gheschien,
Dat ick Helena mach eens voor mijn ooghen sien,
Indien ick langher moet mijn afgodinne derve,
Soo doet ghy (Vader) my, hier voor u ooghen sterve:
Dies bid ick (neer-gheknielt) dat ghy my doch ontdeckt
Waer mijn Helena is.
Helena.
Rogier u smeeckingh treckt
Mijn hert, mijn Ziel, mijn sin, u wensch te verghenoeghe,
Doch schaem belet de spraeck.
Rogier.
Hoe seght ghy?
Helena.
'k Sal my voeghe
Om u in 't gheen ghy wenscht, op 't hooghste te voldoen,
Ick ben ten eynden, hem met veynsery te voen;
Ach! tonghe, melt, ey! melt, het gheen de schaemt verbiet.
Rogier.
Wat seght ghy Vader?
Helena.
Ben ick u Helena niet?
Rogier.
Hoe vader, ghy Heleen?
Helena.
Die als een Kluysenaer
Hier in dit eensaem Bosch vol sorghe, en ghevaer,
Ter liefde van Rogier, in dees Eremitage
Mijn sinnen heb gevoedt op ons oude Vryage:
Waer in ick hoop (Rogier) ghy noyt verand'ren kent,
Siet hier Helena selfs.
Rogier.
Zijt ghy 't mijn lief?
Helena.
Ick bent.
| |
[pagina 65]
| |
 Rogier.
Mijn lief een Kluysenaer? ô wonderlijcke wercken,
V groote moghentheydt ha Goden! wy bemercken:
Helena, lieve lief, voor wien ick neder buygh,
Mijn nieu-ghebooren vreuchdt met blijde blijdtschap tuygh:
Door liefd' die ick u draegh, soo wil mijn Zieltje nu
Verhuysen uyt haer stee, en varen by het u:
De liefd' ghebied' my lief, dat door beloofde trouwe,
Ick aen u dienst my sal eeuwich verbonden houwe,
| |
[pagina 66]
| |
Soo u mijn liefd' behaeght, ghetrouheyt ick u sweer.
Helena.
Als uwe Dienares buygh ick ootmoedich neer,
En had ick niet ghekent u deughdelijcke daden,
V kloeckheydt en verstant, u wijs voorsichtich raden:
Ick had het minne my, mijn lief noyt onderstaen,
Gelijck ick nu door God's toeschickingh heb gedaen.
Rogier.
Heeft den Hemel 't soo gevoeght,
V in d'Echt met my te pare,
Ist u wille?
Helena.
My genoeght.
Rogier.
Hemel gund ons wel te vare,
Seght de Goden haer bestel,
Ist vervordert, en gaet wel.
Helena.
Voor u schickingh (Hooge Goon,)
Sijn wy schuldich u te loven;
Opwaerts steyght, ey! Hemels boon
Spoeyt u snelle reys na boven:
Hooge Goden, u bestel
Is vervordert, en gaet wel.
Rogier.
Hooge Goden, 'k moet u moeye,
Gundt my doch mijn lieve bee,
Laet ons herten in Liefd' Bloeye,
Gundt ons voorspoet, heyl, en vree:
Goden, dus verr' u bestel,
Is vervordert, en gaet wel.
| |
[pagina 67]
| |
Helena.
Wat den Hemel t'samen voeght,
Dat en sal de mensch niet scheyde;
Liefd' moet zijn door liefd' vernoeght,
Lieve liefde, bindt ons beyde:
Lieve liefde, wilt ons voen,
Soo blijft liefd' in Eelen doen.
Eynde. J. Krul. |
|