|
| |
| |
| |
Op het Spel van den kloeck-schrijvenden Dichter.
I. H. Krvl.
KLoecke schrijver, soete Dichten,
Kunnen met vermaecken stichten
Lieve Vryers, Ionghe Maetjes,
Nieu-ghebacken in de Min,
Glibber-gladde losse sin,
In u soete Vrysters praetjes.
Hoort en leest dit Spel van binnen,
Hier is soetheyt naer u wens;
Hier is Peper op de Pens,
In het geyle brosche minnen.
Ghy sult aen dees tafel vinden
Goede sautse op de spijs,
Om u wulpsheydt in te binden.
Pronck en Perrel aller lichten
Amsteldamsche Iuffrou-Ry.
Onse Dichter in sijn Dichten.
Trouheydt is hier in te soecken,
Van het soete Doeck-ghediert.
Losse min wort hier bestiert,
In het aertjen van de broecken.
Ionghmans in u eerste Vryen,
Niet te hoogh, noch niet te laegh,
| |
| |
Niet te radt, noch niet te traegh,
Leert u voor de weer-slagh myen.
Seecker die sijn trou wil schencken,
Aen eens anders trouwe min,
Wech: leert hier een naer-bedencken.
Met een Liefd', door geyle brandt,
Biedt Diana, door zijn handt,
Trouheyd. Nimmer trou gheheten.
In de golven, in de baren,
Schuwt hier uyt een stout bestaen;
Om niet in de grondt te varen.
Treedt hier in en loopt niet verder,
Hoogheydt kiest een Boere-py,
Door ghetrouheyt van den Herder.
Volght den slechten Herders gangen,
Schuw't den heersen grootsen quant,
Liever voor de trouwe bant:
Beyd' gheslooten en ghevanghen.
Plompert sal in Liefde bloeyen,
Pronckert niet te min bedacht,
Lieve Vrysters een en acht,
Helpt mijn stramme rijn aen 't vloeyen.
Niet ghenoegh en kan ick roemen,
Van het kloecke leersaem Dicht,
Dat ghy hebt ghebracht in 't licht:
Wel gheluckigh mach ick noemen.
| |
| |
Amsteldamsche groene Linden,
Ruysend' blaetjen, weeld'rich hout:
Menich Maetjen jongh en out
Soo, ghelijck ghy, wy hier vinden.
Al kan Son noch Maen uyt-breecken,
Door een dicke nevel Mist,
Noch sal niemant (door de list)
My berooven van het spreecken.
Al verstyven alle stromen.
Op een koude winters-nacht:
Noch sal uwe lof volbracht,
Door mijn pen in 't licht te komen.
Hier mocht noch een vies-hart wesen
By Vrou Nieus-gier op-ghefockt,
Door de min wat aenghelockt,
Segghen; wat's my dit te lesen?
Ick segh, spijs die kan behagen
Hem, die hongert, niet en eet,
Noch, segh ick, hy hem vergeet:
't Is een luye leege waghen.
Wilt oock Leser hier bedencken
't Schaepjens ingeboren aert,
Soo bedocht, en soo bewaert;
't Sal u een ryp oordeel schencken.
Dit sijn dan Naturaes giften;
Even als het Schaepjen eet.
't Swelght eerst na de tweede beet:
Wilt hier uyt een oordeel siften.
Woorden moet men hier erkauwen:
Reden oock hier by bedacht:
| |
| |
Harsens breyn: en sinnens macht.
Sult ghy styven, niet verflauwen.
Soo sult ghy een oordeel vinden,
Vryers komt wat neffens my,
Onder dese groene Linden.
A. S.
|
|
Auteursrechtvrij