|
| |
De tweede VVtkomst.
De Neghen Musen sitten om 't Gheberght, met den Rijmer vant Liedtjen, en 't Sonnet.
DIt is het, Nimphjes, dat ick op hem heb bedocht:
Dewijl ick wordt versocht
Van so soet lieven Rey, ick 'tselfde niet kan weyg'ren,
Maer so niet dat ick meen tot spits Pernas te steyg'ren
Hier door: O neen, mijn Gonst ick dese Krul toe-wy.
Niet met de daed'lijckheyt, die niet berust in my.
Om loven dese Man, een Rijmer hoogh verheven
Ay! wilt het Lof-Lied gheven.
Op dat dit Heylich Dal, met Stemmen wordt vervult
En het Ghekrulde Breyn, van Krul te deegh door krult,
De Musen Singhen, en Speelen met allerley Instrumenten, dit Liedeken,
| |
Op de Voys:
Si tanto Gratiosa.
VVaer brenght ghy Lauwerieren
Nu heynd' en wijt, ô Nimphjes van de dalen?
Waer heen soo gaet ghy swieren
O Water-Lien? komt binnen d'Amstel palen,
| |
[Folio ***3r]
[fol. ***3r]
| |
Kruls krulde breyn omkrullen,
2. Krul segh ick die de Goden
Ja Son, en Maen, doet om sijn rijmen deysen,
Tot wien dat zijn ghevloden
De Nimphjes, die steets niet doen dan bepeysen
Voor sijn weldaden gheven,
Dat naer hun hartens wenschen
3. Soo leeren, dat wy schricken
Het quaet te planten in onse ghedachten,
Mits hy op deucht gaet micken,
Die yeder mensch behoorden 't groost te achten,
Het s'Werelts quaedt te mijden:
Haer Schoonheyt voor komt draghen,
4. Krul segh ick der Poëten,
En Neerlans glans, gebaert uyt Jupijns harse,
Komt d'Amstel-jeucht met stichtich rijm ververse,
| |
[Folio ***3v]
[fol. ***3v]
| |
Die hem gheeft Mydas ooren,
Soo jonghe lien, als ouden
5. Vraeght ghy naer Krul sijn zeden?
De deuchd', en eerbaerheyd' in hem berusten,
De Gods-vrucht, en de vrede
In al sijn doent vermaeckelijck verlusten
Gaet streng'len groene spruytjes,
Des Hemels, voor hem breyen
6. Dies wilt doch niet vertoeven
Dit Krullend' breyn t'omsingh'len met laurieren,
Laet hy u gonsten proeven
O Nimphjes! die door Y, en Amstel swieren,
Tot vloeyend' rijm sich spoeyen,
Sult soo hier, als benede
MERCEVR.
Dat dit u hart beweeght, dat kan ick wel besporen;
Dat Krul een rijmer is van deucht, en eer wy hooren:
Dat hy is sulcken man als Pallas van hem roemt
Is waer, en dat sijn hooft omswier het soet ghebloemt
| |
[Folio ***4r]
[fol. ***4r]
| |
Ick met mijn handen help, so ghy my wilt ontdecken
'tSonnet, waerom Apoll' mijn heeft tot u doen trecken
Alleen maer om dat hy sou hooch verheven staen
So hier op s'Werelts rondt, als tusschen Son, en Maen.
Al waer Apollo hem een Setel heeft doen stichten
Wt Karmosy Fluweel, uyt welck Borduyrsel lichten
De Diamant, Granaet, Saphyr, Agaat, Robijn,
Turkois, en Krisolijt, die daer soo cierlijck zijn
Van Iuno inghewrocht, dat ghy alleen niet gheven
Sout dit de Goon; maer wis u jongh en lieve leven
Dat tot gheen ander eynd', als om d'onsterflickheyt
Van hem t'ontnemen, waer de mensch bedoove in leydt,
Die niet begaeft en is met sulcke wetenschappen
Die eeuwich dueren, oft naer Godes Tijtel stappen:
Lijt dan mijn Heer en vrient ick dit de Goden gheef
Waer mee ick inder yl, weer na de wolcken sweef,
Op dat int blaeu ghespan u rijm met goude letter
Op 't schoonst ghetrocken wort, veel sinlijcker, en netter
Als immermeer Apel dit maelden met Pinceel.
Ick danck de Godheyt voor dees deucht. Maer te oneel
Is al mijn schrijven, om de Goden dat te draghen.
Alst hun behaeght, ick hoop dat het u sal behaghen;
Noyt kan het sterffelijck 't onsterffelijck voldoen.
Dats mits, want wy ons vreucht mee uyt u deucht bevroen
Ist soo dan als ghy seght, so volgh ick u ghebieden.
Dats wel dat ghy u wil laet naer ons sin gheschieden.
Dan toch eer dat ick vliegh verr' boven wolcken heen
Ick bidde ghy dit self my voor leest; en met een
Weer uytschrijft, en beschickt dat soo staet in de blaren
Van sijn sin-rijcke Boeck, alst u sal openbaren
| |
[Folio ***4v]
[fol. ***4v]
| |
Aen Hemels daacken, waer ghy dit sult brallend' sien.
Al wat ghy ons ghebiedt, dat selfde sal gheschien:
En wat het schrijven weer belanght, het is gheschreven.
Soo hoop ick dat hy sal hier, en daer boven leven.
| |
Sonnet.
O Hooghe Godt, ick weet dat ghy veel hayren vlechten
Van kloecke Gheesten, daer de werelt noch van roemt:
Ick weet, ick wederseg hoe 't hayr hangt met gebloemt
Van 't blinde Griecken-hooft, 't gheen ghy daer self in hechten.
Ick weet Atheen, wat ghy om dit volck op ginght rechten
Dat wijsheydt lievend' was, en soete Poësy:
Ick weet hoe seer de Eeuw' van ouds om Maar was bly
Als hy hier mee het Landt, en Oorlogh swaer beslechten.
Ick weet wat Room daer na om hare Naso dee;
Tis waer dat hy hier voor weer druck en droefheyt lee
Als hy uyt sijn Fonteyn liet lieve Vaersjes sullen.
Deed'ghy't doe, met dees die daer waren in het Land?
VVaerom dees niet, niet min verrijckt met kloeck verstand?
Aey komt, en hellept ons KRVLS hooft met LAVREN Krullen.
Ick danck u seer; gelooft dat ick Goons geest sal vullen
Met dees u Vaersjes, die int Hemels blaeu int kort
Staen sullen, ick moet voort. Vaert wel, die zijt bestort
Met 't Hypocreenen nat. Ghy Musen wilt hem çieren
Ick bid met Mirthe Lof, Rooslaer, en Lauwerieren,
Mercevr binnen.
Dat loven wy te doen. Komt gaet mee na 't Ghebercht
Waer ghy ons vreucht geniet. Te langh zijt ghy gevercht
Ick mijn sal willich spoeyen
Komt wilt weer in Liefde bloeyen.
E. F. B.
|
|
Auteursrechtvrij