Eerlycke tytkorting
(1634)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[Folio ***1r]
| |
De eerste uytkomst.
Apollo, en Mercevr.
VLiegt dan geswinde Godt uyt hooge Hemels wolcken
Naer Mijterlijcke hoocht; daer bid de lieve volcken:
Ick meen de Musen, die steets tot mijn diensten staen,
(Om datse houden mijn alst hooft van haer) se gaen
Tot eener die besproeyt is met het hypocrene
Nat, op wiens breyn rijc hooft mijn stralen eertijts schene:
By wien berust een Rijm ter eeren die Poët
Die staegh in Liefde bloeyt, Waer mede dat hy treet
Alleen niet tot de vloed van Pegasus gheslaghen,
Oft steylste van 't gebercht, maer tot mijn Hemel-magen;
Als Iupiter, die gheen mijn selven heeft gheport
Dat sijn gheswinde breyn met nat sou zijn bestort:
Waer mee Homeer, Virgiel, en Naso zijn begooten,
Om dat sy achten hem, niet min als dese grooten:
Hem segh ick, die het hoogh met al de gonsten dreyght,
Hem segh ick, die het hooft vol van vergifte slanghen
Gaet jaghen over Sticx, en laet de Adders hanghen
Benevens Cerber, in de Acherontsche Poel,
En doet den Momus gaen aen Plutoos rechter stoel,
Waer dat hy sit en trilt, om wachten wat tot voordeel
Sal spreken Radamant, naer het gheduchte oordeel:
Hem segh ick, die haer gaet seer hooch verheven planten,
Als in het Maechde Choor, end' in de Rey der Sancten:
Hem segh ick, die daer is een stut, en vaste borgh
| |
[Folio ***1v]
| |
Van Reden, en Musijck: Hem segh ick die draeght sorgh
Voor oeffeningh van eer, en welstand van de palen
Van 't roem-rijck Amsteldam, waer op veel nijders smalen:
Botmuylen, langh oort volck, groot sprekers sonder breyn
O! Mannelijcke Krul! u krullen heeft alleyn
Mijn God'lijck Hart ontroert. Ick door uw' daed bewoge
Heb u Mercuer ghedaeght: op dat ghy uyt het hooghe
Sout vliegen naer 't ghebercht, waer dat de rijmer sit
By al zijn wijse Schaer, aen wien sijn hoocheydt bidt
Dat hy het Eer Sonnet wil willich over gheven
Op dat dees Krul hier mach, als mee op Aerde leven:
Verciert met Glorie, en onsterffelijcke Eer.
Merceur
Apol ick vliegh, en doe op spoedighst u begeer,
Ick ben Nieus-gierigh dese Helt beleeft 't ontmoeten
Die Jupiter ghebood eerbiedelijck te groeten;
Dees Helt ick segh, die is gheboren in Moeras,
En Broeck-landt, waer wel eer noch rijm, noch regel was,
Maer arme visscherlien, toch deuchdich, eerlijck, sedich
Wiens woort hun Segel was, ghetrou, beleeft, en vredigh,
Met kleyntje wel te vreen, af sonderigh van haet
Van groote Schatten, en van vuyle overdaedt.
Deugt sat dees lie in 'thart, 'twas deugt waer na sy doelde,
De deught het was waer na hun sinnen, dier tijdt woelde;
De deught ick weder segh, met Godts-dienst vast gestelt
Die doen sijn wech gegaen; wanneer de kracht van 't Geldt
Der deuchden lieve volck'rens herten heeft gaen breken,
Heel teghens wil, en danck: maer als de vreemde streken
Der vreemdelinghen sijn van dese Lie ghesien,
Vlooch strack de deughd om hooch liet hun te saem betië
En dees, die volchde na, Helaes! tot hun verdommen,
| |
[Folio ***2r]
| |
'tGeen sy eerst saghen, als se was in 't hooghst geklommen
By al de Hemel-lien, waer datse sit, en beydt
Soo langh, tot haer de tijdt, een beter wegh bereydt,
Die veylich is voor soo een Phoenix Vrou te wand'len
Bequaem weerom met Eer, en trou met hun te hand'len:
Het 'tgeen sy nou vertrout, om datse heeft ghekrult
Een Klim-op kranselijn, 't gheen naer de harsens sult,
Van een die stichtich krult zijn bloemjes, en vermaecklijc
Waer door yets fraeyts gewert seer aengenaem en smaeclijc
Dies hem de Lauwer sy (sy seyd') na 't nauste recht
Van Nimphen handen in sijn Goud-geel hayr gevlecht:
Hem zeyd'se die mijn eert, en stelt tot een exempel
Mijn beelt soo in sijn hart, als in de Amstels Tempel
Daer by mijn Suster hooch verheft; de Liefd' ick meen,
Die naer haer langh ghebiedt te nedrigh is ghetreen.
O! Liefd' hoe bloeyden ghy verr' over hondert jaren?
Als Keyseren u Hooft, en u Pylaren waren?
Als self de Hemel neyghde om u dienst te doen
Met al de Sterren, en de Son, recht op de noen.
Als heynd', en verre lien u pronck Altaer vercierde
Met wieroock, en ghebeen, als d'Amstel om u swierde,
Het golvich Y, daer by Nepthuyn met Theet bekroost
Met water Nimphjes, die de Greysert nu behoost:
Hoe sat ghy doe ten toon in een verheven zeghel?
Het heught my waerde Vrou, hoe nedrich, niet vermetel
Ghy handen kusten van die, die u eer aen deen.
Ick kan met Palles tongh de glory niet verbreen
Die u waer aenghedaen, en die ghy weer sult hebben
Eer dat het golvigh Y, de vloed brenght tot het ebben
Door Krul een Amstels kind', een liever van u naem
| |
[Folio ***2v]
| |
Apollo.
Gaet dan mijn Heer, aey gaet, op de vlugghe faem
Sijn trou, sijn deucht, sijn Liefd' de werelt gaet ontdecken.
Merceur
V Dienaer vlieght, die ghy ghebiedt nu te vertrecken.
Binnen.
|
|