Amstelsche linde
(1627)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 248]
| |
Stemme: Schoonste Nimphe van het Woudt.OCH! wat port myn jongher hert
Tot de smert,
Die myn menigh-mael comt plaghen.
Hooghe Goden (hoe dus wreedt,
t Is myn leedt)
VVaerom het ghy myn ontdraghen
D'Afgod? die myn hert en sin
Door de Min
Heeft geboeyt aen sijn begheeren:
Vlught, nu dat ick ben gereet
Om sijn leet
In vermaeck te doen verkeeren.
Ach! bedroefde Eeuw en tyt:
VVat een spyt
| |
[pagina 249]
| |
Toont ghy nu aen my, door 't scheyden;
VVaerom buyten Liefds-besteck
In't vertreck
Lieve Lief niet met ons beyden?
Daer ick met myn hert en sin
U bemin
En beminnen sal als eyghen.
Hoop en Vrees die voeren strydt
Tot de tydt
Het gheluck tot ons wil neyghen.
So ick 'snaghts (door't slapen) coom
In een droom,
D'oude vreughden my inbeelde:
Ia ick schijn met soete lust
In myn rust
Swemmend' in een Zee van weelde.
En ick roep met luyder stem
Dan na hem:
't Schynt een Echo weer te roepen;
| |
[pagina 250]
| |
Moght ick van die lieve mondt
Die myn wondt
Steels-wijs nou een kusje snoepen.
|
|