Amstelsche linde
(1627)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 244]
| |
Stemme: Ick schou de Wereldt aen.ICk weet niet wat mijn schort,
En wat mijn steeds verport
Tot dit wee-moedigh sughten:
Waer dat ick ga of sta
De droefheyd volght mijn na,
Doet blijdschap van mijn vlughten.
Eylaes! de nare nacht
Die voedt mijn gheest met klaght
In plaets van rustigh slapen
Geniet ick slapens-lust.
| |
[pagina 245]
| |
So seyt de Min: de rust
Is voor u niet geschapen.
't Gedaght dat stelt mijn veur
De schoon gebloosde kleur
Van haer Roos-roode Kaecken,
Die de Natuur met kunst
Door Goddelijcke gunst
Ging in mijn Nimph volmaecken.
't Albaster voor-hooft wit
Daer't krullend' Hair om sit,
Haer Roos-rood bloosde Wanghen
Staen op een silv're grondt,
Waer Goude Lockjes blondt
Krullende over hanghen.
| |
[pagina 246]
| |
Als ick u heusche reen
Met minsaemheyd gemeen
In mijn gedaght laet comen:
De Hoop die port mijn aen
Dan tot mijn Lief te gaen,
Maer vrees doet mijn weer schromen
T'ontdecken u mijn hert,
En d'oorsprongh van mijn smert,
Met klaghtighe gebede;
't Schaep dat de Wollef siet
Verbaest en angstigh vliet,
So doet mijn Nimphje mede.
Ick kniele voor u Beelt,
't Gheen 't af-sijn my ontsteelt.
| |
[pagina 247]
| |
Doch Nimph, door u begeeren:
Waerom dus schuw' voor mijn?
Sal't niet eens anders sijn?
Sal't Lief niet eens verkeren:
Dat onse zieltjes haer
Vereenen met malkaer,
Die nu oneenigh swerven,
Oneenigh om het goet
Dat Liefde scheyen doet.
Goddin!Gedenckt te sterven.
|
|