Amstelsche linde
(1627)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 183]
| |
Stemme: Fortuyn eylaes bedroeft.EErbiedighe Goddin, wiens gheest tot slapen streckt
Nu dat de donck're naght het Aerdrijck overdeckt,
Nu 't pluymigh bedd' gereet sijn Iuffrou wil ontfaen:
Coom ick hier voor u deur, en voor u venster staen.
Daer't flickerigh gescheem vast swiert met soete brant
Door't schynsel van de Maen straelt op u Ledicant,
En flonckert in u Koets, daer 't pluymigh bedd' gespreet
Myn Juffrou vrolyck groet, en blylijck welcoom heet.
Daer d'aengename rust u gheest met lusten voet,
En daer Aurora u met goeden morghen groet,
Daer u de slaep om-vanght, ghy eenigh dertel speelt,
En niet gedooghen wilt dat iemands dienst u streelt
Ja 's morghens als de Zon van 's Hemels Tente daelt,
En Phoebi soete comst op't alderpraghtighst straelt.
| |
[pagina 184]
| |
En op u blancke borst sijn gulde straeltjes schiet,
Dat is al u vermaeck, en anders wenscht ghy niet:
Als 't blaeck'ren in de Zon, dat gantsch gheen vrughten teelt,
Maer met sijn straeltjes op u blancke Lighaem speelt,
En spreyt u armen uyt, met schijn u lust vergroot,
Inbeeldingh koestert daer u Maeghdelijcke schoot.
Als ick het sneeu-wit vel, de blancke borsjes rond,
U ongevloghten hair, u rood' corale mondt
Sie soetjes door een spleet, of door een ruyt van 't glas,
O! denck ick, die by u eeuwigh gebannen was.
Maer 't derven doet myn hert vaeck wenschen om de doot.
Of met een bly onthael te rusten in u schoot,
U schoot, die al myn vreught beslooten heeft Iuffrou,
En denckt vry (so ick moght) hoe gaerne dat ick sou.
|
|