Amstelsche linde
(1627)–Jan Harmensz. Krul–
AuteursrechtvrijStemme: So 't begint.ONlangs gheleden eer dat de Zon
Van 's Hemels top sijn gulde stralen
Liet over 't voghtigh Aerdrijck dalen:
| |
[pagina 181]
| |
Sagh ick myn beminde Galathee
Comen dryven met haer Vee
Van de kouwe dorre strand,
Barrevoets door't natte zand,
Na de Heyden, om te weyden
Hare Schaepjes na 't begraefde Land.
Ick ging haer groeten, en zy myn weer,
Maer wat ick deed 't was al verlooren:
Ick kost haer tot gheen Min bekooren.
Galathea, hoe dus straf?
Macher niet een kusjen af?
Daer ick (Herderin) wel eer
U bedoude Lipjes teer
Na mijn lusten, dickmaels kusten,
Sal dat nu niet eens gheschieden weer?
VVat sal ick segghen; Coridon veynst;
Men magh u woorden niet vertrouwen,
Nogh op gheen Minnaers klaghten bouwen.
Galathea dat was't niet:
So ghy Coridon recht besiet
| |
[pagina 182]
| |
Sult van al de Herders ghy
Gheen getrouwer sien als my,
V te Eeren, na begheeren,
V te Eeren Nimph, na u waerdy.
Kyckt na myn Schaepjes, kyckt na myn Vee,
Kyckt na myn klaver-rycke wyde:
Die sullen wesen voor ons beyde.
Coridon 't gheen ghy myn biet
Sal in't minste my bekooren niet:
Liever een knaepje na myn sin,
En een Schaepje vyf ses min.
Ach! u scheyen, doet my schreyen.
Vaert wel te wreeden Herderin.
|
|