Amstelsche linde
(1627)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 154]
| |
Stemme: Soo 't begint.ICk klaegh, ick treur, ick quijn,
Ick wentel in gheneught;
Mijn blijdschap is mijn pijn,
Mijn droefheyd is mijn vreught:
Om dat de Liefd' mis-haeght
De overbrave Maeght.
Die ick min, die ick mien,
Die ick vley, die ick dien
| |
[pagina 155]
| |
Met hert, ziel, en ghemoedt,
Die zy met hoop van gunsten voedt.
2.
Met droefheydt ick bedenck
Dat Rosemond haer veynst,
Door't lonckende ghewenck,
't Gedaght weer blijdschap peynst:
Dat zy van herten meent
't Geen 't wesen my verleent.
Maer wat ist:
TORES mist
Tijdt en stondt, Rosemond
Te smeecken om haer gunst,
En soete Minnens-tover-kunst.
| |
[pagina 156]
| |
3.
U goude lockjes blondt,
U schoon gekrulde haer:
Krult (o mijn Rosemond)
Als of het Goudt-draed waer.
Mijn over-schoon Princes,
Ziels-keurighe Vooghdes:
Die ick aght, die ick Eer,
Die ick wensch met begheer.
Waerom ontseght ghy schoon
Mijn gaven, u Lief aen-gheboon?
4.
Mijn trouwe dienst als Schat
Ick offer aen't Altaer
| |
[pagina 157]
| |
Daer menigh Minnaer badt,
Boots ick al claghend' naer.
Na-claghende, 't hert weent,
Dat ghy mijn gunst verleent,
Die de Min, o Goddin,
Mijn betoont, sal gheloont
Werden (brave Maeght)
Na dat u eyghen lust behaeght.
|
|