Amstelsche linde
(1627)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 151]
| |
Stemme: Verdwaelde Coninginne.
Herder.
BAtaefsche Veldt-Goddinne,
Om wien ick met gheklagh
En vrughteloose Minne
Verslyt so menighen dagh.
Herderin.
Ey, Herder swyght: Myn aenschyn kryght
Een bloosje, door u boerte,
Myn hert ontsteeckt
(Door 't gheen ghy spreeckt)
Myn zieltje met ontroerte,
| |
[pagina 152]
| |
2.
Herder.
Hoe keunen u ghedaghjes
Vermoeden sulcks op myn:
Dat ick in Minne-claghjes
Beveynst, en valsch soud' zyn.
Herderin.
't En waer niet vreemt, want men verneemt
U loosheyd alle daghen.
't Is maer in schyn
Dat ghy an myn
U weder-min comt vraghen.
3.
Herder.
VVanneer hebt ghy 't bevonden
(Verwaende Herderin)
Dat ick tot eenighen stonden
Geveynst heb in myn Min?
Kyckt na myn Vee,
Myn Geytjes mee,
Die om haer Herder treuren.
Herderin.
So Herder ghy, niet spot met my
Sal u myn troost ghebeuren.
| |
[pagina 153]
| |
4.
Herder.
So laet my dan de tipjes
(Die 't hert hebben ghewondt)
Van u Corale Lipjes
Bedrucken met myn mondt.
Herderin.
Saght Herder hout:
Niet al te stout:
Te veel laet 's herten rust niet.
Herder.
Ick bender veur,, En moeter deur;
Te weynigh boet den lust niet.
5.
VVie soudt ghy door het vleyen
Van u beleefde tongh
Niet weten te verleyen,
Hoe seer haer strafheydt dwongh:
U gheest verweckt,
Tot Liefde treckt
Met soete brandt der Minne.
So veynst gheen meer,, Boet myn begheer
Uytheemsche Veldt-Goddinne.
|
|