Huiselijke poëzie

[p. 130]

Vaderland aant.

B. Klijn Bz.
Troost (1812)

Vrienden! wat ons moge omringen,
welk een nooddwang ons moog dwingen,
welk een rampspoed ons ook wacht,
moedig! werp het oog naar boven,
leer vertrouwen, leer geloven:
‘God geeft altijd kruis naar kracht!’

Voelt gij 't hart bij 't zorglijk leven
voor de duistre toekomst beven?
Hoe de springvloed om u bruis';
eenmaal toch ontdaan van zorgen
rijst voor u de blijde morgen:
‘God geeft altijd kracht naar kruis!’

Voelt ge u 't lijdend hart verscheuren,
moet gij bij het sterfbed treuren,
sleept de tijd, in trage dracht,
u door smart en tranen henen;
op het scheiden volgt herenen:
‘God geeft altijd kruis naar kracht!’

Wel hem die dit hier beseffe!
Of de noordstorm hem dan treffe,
of het koeltje hem omsuiz';
middenin het woên der rampen
blijft zijn troost in 't moeilijk kampen:
‘God geeft altijd kracht naar kruis!’