Huiselijke poëzie

[p. 23]

Het kind aant.

H. Tollens Cz.
Op de eerste tand van mijn jongstgeboren zoontje

Triomf, triomf! hef aan, mijn luit,
want moeder zegt: de tand is uit!

Laat dreunen nu de wanden!

Eerst gaf Gods gunst het lieve wicht
de adem en het levenslicht,

nu geeft zij 't wichtje tanden.

Triomf, triomf! Goddank ervoor,
want moeder zegt: de tand is door!

Nu lof en lied verheven!

Geluk nu, kind, met snaar en zang!
Besteed het wel, bewaar het lang,

wat u Gods gunst wil geven.

Bewaar het lang, besteed het wel:
een goed gebruik is Gods bevel:

laat u dat voorschrift leiden;

hou, u ten nut en Hem ten dank,
de tandjes rein en 't zieltje blank;

zo knagen geen van beiden.

Groei op, groei op! word groot en goed;
win trefflijk aan in kracht en moed

om lot en leed te tergen;

en, wie u 't eerloos hoofd moog biên,
laat, jongen, laat uw tanden zien

waar eer en plicht het vergen.

[p. 24]

 

Groei op, word braaf, bekroon mijn doel:

 

laat vroeg uw ziel van diep gevoel

 

voor recht en waarheid branden!

 

Belach der bozen wrok en wraak

 

en neem altoos der braven zaak

 

manmoedig op uw tanden.

 

 

 

Groei op, word vroom, word rijk aan deugd!

 

Laat nooit mijn oog, dat weent van vreugd

 

om u van weemoed krijten;

 

en geve u God tot aan de dood

 

een eerlijk stukje daaglijks brood,

 

waarop uw tandjes bijten!