Lezen doet je goed. Leerjaar 6b

[p. 112]

Les 28 Voor het lapje gehouden

Z=zwerver B=Boerin

Er was eens een zwerver die door het land trok en zich zo goed en zo kwaad als het ging door het leven sloeg. Vaak moest hij zijn honger stillen met onrijpe vruchten die aan de bomen langs de weg hingen. Op een dag lustte hij een lekkere soep. Hij bezat geen rooie cent, maar hij wist dat er een aardige boerin in de buurt woonde. Bij de rivier zocht hij een mooie ronde steen uit, ongeveer zo groot als een sinaasappel. Toen liep hij naar het boerenhuis en vroeg de vrouw of hij een pot en wat schoon water kon krijgen. Hij waste de steen tot die helemaal schoon was en glom. De boerin keek verwonderd toe.

B: Wat ben je daar aan het doen met die steen?

Z: Beste vrouw, ik moet wel al mijn aandacht geven aan deze steen. Het is een heel bijzondere steen, een soepsteen.

B: Een soepsteen? Bedoel je dat je met deze steen soep kan koken?

Z: Goede vrouw, heb je nog nooit van soepstenen gehoord! Deze heb ik van mijn grootmoeder gekregen. Goede soepstenen geven de soep een heerlijke smaak, die zelfs de beste koks niet kunnen overtreffen.

B: Je vertelt me wat moois, beste man. Ik wist nooit dat stenen lekker zijn. Ik heb nog nooit een steen geproefd.

Z: Iedereen die de soep van mijn grootmoeders soepsteen heeft geproefd,

zegt dat het verrukkelijk is. Het mooie is, dat je met de soepsteen verschillende soorten soepen kan maken. De ene keer krijgt het een pittig smaakje, een andere keer is het zacht en zoetig.

B: Nou, dat zou ik ook eens willen meemaken. Is het moeilijk om met die soepsteen te koken?

Z: Nee hoor, er is niets aan. Je moet natuurlijk wel tot de steen praten. Dan weet die wat voor soep je wilt.

B: Kan je me misschien laten zien hoe je soep van die soepsteen maakt?

Z: Natuurlijk, beste vrouw, dan kan je zelf zien hoe goed de steen werkt.

[p. 113]

De zwerver liep met de vrouw naar de boerenkeuken. Hij zette de pot op het vuur en goot er een liter schoon water in. Daarna liet hij voorzichtig de steen in het water zakken.

Z: (Hij wrijft in zijn handen.) Zo, nu kunnen we de soepsteen vertellen wat voor soepje we willen hebben. Wat denk je van een stevige maaltijdsoep?

B: (Ze kijkt oplettend toe, om niets te missen.) Een maaltijdsoep is best ingewikkeld. Zou de steen dat wel kunnen?

[p. 114]

Z: (Hij klinkt een beetje verontwaardigd.) Steentje, deze boerin denkt dat je niet eens een maaltijdsoep kan maken. Laat haar zien hoe eenvoudig dat voor je is. (Hij houdt zijn hoofd luisterend schuin en richt zich dan tot de boerin.) De steen zegt dat wat peper en zout geen kwaad kunnen.

B: O, dat heb ik hier wel staan. Moet ik er wat van in de pot doen?

Z: Jaja, dat heeft de soepsteen toch gevraagd. En kijk, het water borrelt al, maar het is nog te helder. (Hij luistert weer.) Dikke soep krijg je met een lepel meel, zegt de soepsteen. Niet alles tegelijk, maar beetje bij beetje en flink roeren.

B: Meel heb ik genoeg in mijn keuken. (Ze strooit voorzichtig wat meel bij de soep, terwijl de zwerver steeds roert.)

Z: De soepsteen kunnen we bijna niet meer zien, maar juist nu is zijn werking het grootst. We mogen nu naar eigen keuze ingrediënten toevoegen. De soepsteen zal nooit moeilijk doen.

Het is maar wat de kok voorhanden heeft. (Hij kijkt de keuken rond.) Ach, ik zie daar een bot schapenbout dat je zeker aan je hond wilde geven. Die is beter op zijn plaats in onze soep.

B: Nou, die is niet voor de hond, want er zit nog aardig wat vlees aan. Maar neem het maar, want ik ben benieuwd wat de soepsteen ermee zal doen.

(De soep begint een heerlijke, kruidige geur te verspreiden.)

Zouden we even mogen proeven?

Z: Ja natuurlijk, dan kan en als je er nog iets erbij wilt doen, mag dat ook. (Ze nemen elk een lepel en proeven voorzichtig blazend van de soep.)

B: Het smaakt goed en krachtig.

Z: Er ontbreken alleen nog een paar aardappelen.

B: Daar heb ik nog een mandje aardappelen. (Ze schilt de aardappelen, snijdt ze in stukken en reikt ze de man aan.)

Z: (Hij voegt de aardappelen bij de soep.) Ik zal de soepsteen vragen of ze nu tevreden is. (Hij proeft weer van de soep en beweegt zijn hoofd dan nadenkend heen en weer.) De steen is wel tevreden, maar met een grote ui erbij, zou de smaak perfect zijn.

B: Uien hebben we zat hier. Zal eentje voldoende zijn?

(Ze schilt een paar grote uien.)

[p. 115]

Z: Eén ui is voldoende, want als de uiensmaak gaat overheersen, hebben we net niet het juiste resultaat.

Het deksel werd op de pot gedaan en het vuur ging op spaar.

De zwerver en de boerin keken vol verwachting naar de pot, waarop het deksel zachtjes trilde.

Z: Zo, de steen heeft tijd genoeg gehad om zijn werk te doen. De soep is klaar en mag nu opgeschept worden en even afkoelen.

Dan zal je zien hoe goed het je zal smaken. Ik weet zeker dat je nooit een heerlijker soep gegeten hebt.

B: Hier zijn de soepborden. Wil je er nog een stuk stokbrood bij?

Z: Ik doe even een klein beetje in de borden. Dat is snel afgekoeld.

Proef jij maar eerst, want ik ben benieuwd wat je ervan vindt.

B: (Ze blaast nog even in de soep tot die genoeg is afgekoeld. Ze neemt een lepel soep en slurpt het zachtjes naar binnen.)

Het smaakt voortreffelijk! De soepsteen heeft wonderen gedaan met zo'n eenvoudige soep! Kun je me de steen niet verkopen?

Z: (Hij lacht.) Had ik het niet gezegd? De steen is niet te koop. Hij mag alleen weggegeven worden aan iemand met een goed hart.

Je krijgt hem van mij cadeau.

B: Dat is echt aardig van je, maar dan moet je ook een paar kleinigheden van mij aannemen. Wat tabak, een stuk spek... en hier, neem ook nog dit flesje met zelfgestookte jenever. Ik laat me niet graag door iemand in goedgeefsheid overtreffen.

Z: (Hij schept zijn bord vol en eet genietend zijn soep op. Daarna steekt hij de geschenken in zijn zakken en staat op.) Hartelijk bedankt, goede vrouw. Nu moet ik verder om ook elders de mensen te vertellen hoe je met een soepsteen omgaat. Het beste en veel geluk!