Lezen doet je goed. Leerjaar 6b

[p. 52]

Les 13 Op sterke vrouwen kan je bouwen

Er was eens een rijke boer. Hij had een grote veeboerderij en een aantal boomgaarden. De boerderij was van zijn vader geweest. Die was in een rustig dorpje gaan wonen. Hij genoot daar van zijn oude dag.

Op een dag kreeg de boer bericht dat zijn vader ziek was. Hij had niet lang meer te leven. Het dorp waar de oude man woonde, was één dagreis verwijderd van zijn woonplaats. De boer en zijn vrouw moesten naar hem toe.

Enkele trouwe knechten, die ook voor de vader hadden gewerkt, gingen mee.

Er moest iemand achterblijven om op het grote boerenhuis te letten.

De dagloners kwamen elke ochtend en gingen 's avonds huiswaarts.

De enige die overbleef was de trouwe dienstmeid, Hanna. De boer en zijn vrouw wilden haar niet alleen thuis laten. Het huis was groot en ze bewaarden er veel bezittingen. In de afgelopen maanden waren er meerdere inbraken geweest in de omgeving. Zij maakten zich ook zorgen om de veiligheid van Hanna.

Maar de oude vader kon gauw sterven. Veel tijd om te wikken en wegen was er niet. Hanna kwam op een idee. Ze deelde dit met de knechten en het boerenechtpaar. Haar idee werd meteen uitgevoerd.

Diezelfde dag was er behoorlijk wat gehamer te horen op de boerderij.

De boer zorgde dat de ramen in elk vertrek goed sloten. Behalve in de kamer waar Hanna sliep, werden ze allemaal gebarricadeerd. Zij moest een ontsnappingsmogelijkheid hebben, mocht er iets ergs gebeuren.

Met gemengde gevoelens vertrok het boerenechtpaar de volgende ochtend. De dag op de boerderij verliep zoals normaal. De dieren werden verzorgd, gevoerd en uitgelaten. Voor de schemering werd de stal gesloten. De laatste dagloner verliet de boerderij een uurtje daarna. Alleen de stalknecht, die op loopafstand van de boerderij woonde, bleef in de stal overnachten. Hij had de boer beloofd op de schuur te passen. Hanna ging om zes uur 's middags naar binnen. Ze sloot alle deuren van het huis goed.

[p. 53]

Na een bad te hebben genomen, ging zij aan tafel. Al gauw werden haar ogen zwaar. Na het eten doofde zij de grote lichten en ging slapen.

Rond middernacht werd ze wakker. Het leek alsof ze voetstappen hoorde.

Of droomde ze? Ze wreef de slaap uit haar ogen en luisterde goed. Inderdaad, het waren voetstappen. Gelukkig hadden ze de dag daarvoor flink getimmerd. De schuren zaten op slot. En de stalknecht was een hele flinke. Hanna sliep in een kamer op de eerste verdieping in het woonhuis. Haar ogen waren spoedig aan het donker gewend. Langzaam schoof ze het zware gordijn opzij. Door een kier piepte ze naar buiten. Ze zag de gevreesde roversbende langs het huis lopen.

[p. 54]

Ze moesten gehoord hebben dat de boer en zijn vrouw weg waren. Haar hart leek enkele slagen over te slaan. Ze waren met zijn zevenen. Met de knecht samen, bleef het twee tegen zeven. Kalm blijven, dacht ze bij zichzelf. Ze had zelf ervoor gekozen te blijven.

Ze haalde enkele keren diep adem. In haar kamer had ze een stevige knuppel en een bijl. Ze besloot de dieven te volgen door een piepklein gat in de muur. Ze probeerden de schuur binnen te gaan, maar dankzij de zware houten balken die zij de vorige dag hadden geplaatst, lukte het niet.

De knecht moest al wakker zijn van hun inbraakpogingen. Rond de boerderij waren er op verschillende plaatsen lantaarns geplaatst. De dieven hadden daar twee van gedoofd. Toen het aan de voor- en zijkant van de schuur niet lukte, gingen zij naar de achterkant. Opeens was er een luide schreeuw te horen.

‘Haha’, lachte Hanna.

Een rover moest in de val zijn gestort, die de knechten achter de schuur hadden gegraven. Ze zag vier rovers weer tevoorschijn komen.

Zeker waren er nog twee in de omliggende vallen beland, toen ze hun makker uit de eerste val probeerden te krijgen.

Hanna moest haar lachen inhouden. De rovers mochten haar niet horen.

De gaten waarin de mannen waren gevallen, waren best diep.

Ze zouden er niet makkelijk uit kunnen klimmen.

Voorzichtig om zich heen kijkend, slopen de vier overige boeven naar het huis. De deuren en ramen op de begane grond waren stevig gebarricadeerd.

Het lukte ze niet die open te krijgen. Ze keken naar boven, naar het balkon bij de kamer van de boer. Misschien zou het lukken via het balkon het huis binnen te komen. Een rover leunde tegen de muur. Een ander ging op zijn schouders staan en kon zo de spijlen van het balkon grijpen. Een ander volgde hem snel. Ze klommen over de rand van het balkon. Plotseling klonk er weer geschreeuw. Ze hadden niet gezien dat er gaten op enkele plaatsen in de houten balkonvloer waren gemaakt. De gaten waren gecamoufleerd met dunne latjes.

Nietsvermoedend zakten de bandieten door de gaten en vielen naar beneden. Ze gilden van pijn.

Ze moesten iets gebroken hebben.

[p. 55]

Hanna glunderde achter het gordijn. Prachtig, dat maakte het moeilijker voor hen om te vluchten. Toen hield ze geschrokken haar adem in. Een van de rovers had een ladder gevonden. Hij wees naar de kamer waar Hanna zat.

‘Baas’, hoorde ze hem zeggen. ‘Toen we in de vooravond het huis bespioneerden, had alleen die kamer licht.’

‘Misschien zit die dienstmeid daar’, zei de roverhoofdman. ‘Die hebben we te pakken. Wat kan een vrouw ons doen?’

O, dacht Hanna toen ze dat hoorde. Dat zal ik jullie wel even laten zien.

Ze hield de zware knuppel gereed. Toen de rover op de laatste tree van de ladder stond, duwde ze met volle kracht het raam open. De man viel ondersteboven op de grond. Hij kon niet meer opstaan. Zijn schoen raakte het voorhoofd van de roverhoofdman. Luid vloekte hij. Vanuit het raam keek Hanna hem aan. Op zijn hoofd zag zij een bloedende wond.

‘Durf te komen’, riep ze. ‘Ik knuppel je kapot!’

Weer vloekte hij luidop. Hij kon zijn makker nog over de schouder dragen.

De twee dieven die van het balkon waren gevallen, stommelden hen hinkend achterna. Het was de drie anderen toch gelukt uit de kuilen te geraken.

Maar de knecht in de stal had een paar schoten gelost. Angstig vluchtten de boeven weg.

De volgende dag werd één van ze opgepakt door de politie. Hij was herkend aan zijn verwondingen. Via hem kon de rest van de bende worden aangehouden. Hanna stond vanaf die dag bekend als de dappere dienstmeid. Alle vallen die gemaakt waren, had zij bedacht.

Toen het boerenechtpaar terugkwam, kreeg ze een flinke beloning. Ze waren blij dat ze zo'n dappere dienstmeid in dienst hadden.